Daaaaaaaaag borstels!

Ik zal eerlijk zijn; ik heb lang getwijfeld of ik deze blog wel zou schrijven. Of ik hem publiceer is een tweede...als je hem nu leest, weet je het antwoord haha.

Dat je lichaam verandert wanneer je moeder wordt, weten we allemaal. Wat een indrukwekkende transformatie maak je door, van gewoon meisje, naar vrouw, naar kinddragend, naar moeder.... In iedere fase zijn er momenten waarop we ons lichaam prachtig, en fascinerend vinden. Er zijn helaas evenveel momenten waarop we het vervloeken.

In mijn tweede zwangerschap had ik me al enigszins voorbereid op een onzekere periode na de bevalling. Die had ik immers na de eerste ook gehad. Ik vond de vorm van mijn buik (nou ja, vorm? Hangend vel is meer accuraat) zo afstotelijk dat ik licht depressief raakte als ik in de spiegel keek. Deze keer viel het eigenlijk reuze mee. Na 8 maanden was ik al bijna 3 kleding maten afgevallen en zat ik weer op mijn normale "pre-zwangerschap" gewicht. Mijn buik viel ook reuze mee in vergelijking tot de eerste keer. Pluspunten! O ja....ik was dus toch iets vergeten.

Waar ik niet bij stil gestaan had is dat ik de afgelopen 3,5 jaar of zwanger was, of borstvoeding gaf (elkaar perfect overlappend zonder tussen posen). Een indrukwekkende borstpartij was hiervan een mooie, zelfverzekerd makende bijkomstigheid. Toen mijn dochter 1 werd, ben ik gestopt met borstvoeding. Het is dus voor het eerst sinds 3,5 jaar dat de productie echt helemaal stil staat. De dames zijn maar direct in staking gegaan en nu een paar weken later is mijn bos hout voor de deur verandert in een zielig hoopje takken. Stik. Heb ik weer...

Dus van een volle C cup naar mijn oude vertrouwde A-tjes. Da's wel even balen. Maar ach, waar de meeste vrouwen bang voor zijn, is niet gebeurt: ik heb geen hangers! Hoera voor mij *kucht*! Ze hebben ruim 3 jaar trouwe dienst verleend, en nu we melkkoe af zijn is het ook wel prima zo. Dat deukje kan mijn ego wel hebben. Dus daaaaaaag borstels (zo noemde mijn man ze vroeger als peuter zijnde, ik vond het wel schattig)!!!! Ik zal aan jullie denken als ik de veel te grote bh's uit mijn kast schep. Nu ben ik weer gewoon...eh....bescheiden.