Countdown to Me-time

In minder dan 24 uur vertrekt mijn man met de kinderen naar Oostenrijk naar zijn ouders. Hij verblijft daar het weekend en komt dan terug. Het weekend daarop haal ik de kinderen dan op.

Binnen 24 uur heb ik het hele huis voor mij alleen en ik jubel van binnen... Maar... Spannend is het ook. Ik voel me in die zin moeder dat ik mij verantwoordelijk voel, waarschijnlijk soms iets te. En dat gevoel kan ik lastig uitschakelen. Vaak plan ik Me-time momentjes in. Als het even kan ga ik paardrijden en geniet daar echt van. Zulke momentjes laden mij op voor de komende dagen. Toch nu vind ik het ook erg spannend. Het huis voor mij alleen, delend met onze huisdieren. Geen zoon die komt knuffelen, geen avondritueel...  is raar. 

Wat zal ik doen? Ik zweef tussen een grote schoonmaak op de kinderkamers en leuke dingen doen met vriendinnen. Dat met die kinderkamers komt voort uit dat verantwoordelijkheidsgevoel. Eindelijk de legotrein opruimen waar man en zoon al lang niet meer spelen. Eindelijk het huis weer een beetje terugveroveren. Maar is dat het idee van Me-time. Nou nee! Daarom spreek ik bij deze met mezelf af dat ik leuke dingen mag doen, kan doen of juist niks hoef te doen.  Mocht er dan toch nog tijd over zijn en die is er zeker... Dan kan ik altijd nog opruimen en poetsen.