Corona waarschuwing

Een paar weken geleden toen we de eerste meldingen kregen dat Corona binnen Europa was gekomen maakte ik me toch wel zorgen. Hoe gaat het, hoe gevaarlijk is het en wie word er ziek? We wisten vrij weinig van het virus behalve dan dat heel China in rep en roer was. We konden hier als gewone burgers nog niet echt dingen van merken. Dus je geloofd snel wat er gezegd word.

Op de één of andere manier werden mijn zorgen omgepraat. Het zal allemaal wel mee vallen. Toen de eerste patiënt in Nederland kwam dacht ik okè, maar met wat maatregelen komt het vast niet dichtbij, we zijn niet zo dicht bevolkt als China dus komt vast goed. En toen kwam er ook een patiënt in drenthe. En nog één. Op nog geen 20 minuten rijden van mijn woonplaats. Die vrijdag had ik nog wel een bingo en grapten we wat over het virus zoals goh als we nu hoesten hoeven we vast niet voor de toilet te wachten. Niet wetende dat het virus na die week behoorlijk had uitgepakt en verdeeld werd in Nederland.

Eigenlijk was ik niet echt bang. Ik had gehoord van een vriendin dat haar man en kindje ziek waren en haar man was in contact geweest met een besmet persoon. Nou als dat alles was, was het maar een griepje niks om je extra zorgen over te maken. 

Nu kwam er een oproep vanuit de school waar mijn zoontje op de peuterspeelzaal zit dat er een gezin op vakantie was geweest naar een risico gebied en moesten zich eerst gezond laten verklaren bij de huisarts. Vanaf dat moment begon de angst iets terug te komen, stel je voor dat het bij mijn kindje in de klas kwam, wat dan? Maar toch naar school toe laten gaan. Een week later kwam het bericht van het rivm naar buiten. Als je hoest of verkouden bent mag je niet naar school/werk. Ja, mijn zoontje hoeste al vanaf de 2e dag dat hij naar school ging dus thuis houden was een beetje onzin omdat het geen Corona kon zijn.

Die donderdag hoorde we dat er ook een patiënt in onze wijk positief was getest. Oh help! Nu zit het naast mijn deur. Waar is deze persoon geweest, zit iemand van het gezin op dezelfde school als mijn zoontje? Wat als... nog voor het weekend werd het eerste kindje al afgemeld voor minimaal 2 weken. Na overleg met mijn man hadden wij ook besloten om hem vanaf dit moment thuis te houden. Het zelfde weekend kwam de beslissing van de overheid om de scholen te sluiten. Oké dit is toch echt menens. 

Hoe stom was ik om te denken dat alles wel mee viel, waarom dacht ik er zo makkelijk over terwijl het overal op de wereld mis gaat? Ik ben zo blij dat wij in het Noorden wonen en op dit moment hier nog kunnen beperken als iedereen zich aan de regels houden. Maar helaas niks is minder waar. De buurkinderen spelen hier met 15 tegelijk buiten. Nu sprak ik (lees op 3m afstand) de buurvrouw en die zei ‘ach, buiten is het anders dan wanneer je met z’n allen op een kluitje in het lokaal zit’. Wat hier nou precies anders aan is snap ik niet, maar dit is wel de logica van heel veel mensen uit het Noorden van Nederland. De bouwwinkels die winsten slaan, broodfabrieken die het nog drukken hebben dan met kerst die dag en nacht diensten moeten draaien en supermarkten waar ze het over hebben om zelfs al in de nachten te gaan vullen omdat er niet tegen de lege vakken te werken is. Hoe kan het zijn dat wij als Nederland aan de ene kant tenten moeten opbouwen voor nood tegen de ziekenhuizen aan, dat er door chirurgen 2 uur gebeld moet worden om een patiënt zonder Corona te kunnen plaatsen in een ander ziekenhuis op dik 1,5 uur rijden omdat het betreffende ziekenhuis naast de Corona niks meer kan uitvoeren. Alle gespecialiseerde artsen worden ingezet om Corona te bestrijden en patiënten te verzorgen en dan aan de andere kant van Nederland mensen massaal naar bouwcentra’s, stranden en markten gaan tegen alle adviezen in van onze experts en overheid.

Als iedereen door gaat zoals het vandaag de dag gaat is over 2 weken Nederland net zo naar de kloten als Italië. En je hebt niet alleen jezelf er mee als je jou niet houd aan de regels. Maar misschien overlijd het kleine jochie op de hoek van 3 straten verderop na een lange strijd tegen kanker wel aan Corona omdat de regels genegeerd worden. Of misschien wel je eigen oma, vader, moeder. En dan kunnen we met z’n allen weer lopen zeiken op de overheid want die hebben niks gedaan zoals altijd.

Mensen word wakker, de scholen zijn niet voor niks dicht, de opvang blijft niet voor niks alleen open voor ouders met vitale beroepen, en er gaat niet voor niks een noodalert uit naar onze telefoon. Dus laten we met z’n allen de tijdelijke regels opvolgen, samen sterk tegen Corona, onze vitale beroepen helpen en zorgen voor je medemens. En dat is door je eigen pleziertjes even opzij te zetten zodat je een ander leven kan redden.