Corona did me well

Het is natuurlijk maar net hoe je het bekijkt maar:

Als er iemand een gewoontedier is ben ik het wel. Ik kan heel erg moeilijk omgaan met “grote” (in mijn ogen grote) veranderingen dit kon ik vroeger al niet en nu nog steeds niet. Toen er in de persconferentie op zondag 15 maart medegedeeld werd dat er voorlopig volledig thuis gewerkt ging worden indien mogelijk sloegen bij mij alle stoppen door. Elke dag thuiswerken?? Echt alleen nog maar thuis zijn?? Mijn collega’s niet meer zien?? Een hele gedachtegang die er aan mij voorbijging op dat moment. Ondanks dat ik super graag thuis ben vond ik dit toch wel erg pittig en ben ik hier toch wel een maand van uit mijn doen geweest. Ik zat onder de puisten van de stress. Ik sliep slecht en het gezonde eten was even niet meer wat t zijn moest.

Mijn dagelijks leven voor Corona bestond vooral uit rennen – vliegen & hollen! Toen ik na een kleine maand gewend was aan het volledig thuiswerken ben ik gaan inzien dat dit volledig thuiswerken eigenlijk zo slecht nog niet was voor mij. Want zo bedacht ik me dat ik: niet meer 2x per dag in de file sta ~ één uur langer in bed kan blijven liggen ~ me niet hoef op te maken of iets dergelijks als ik daar geen zin in heb ~ me niet hoef te haasten om op tijd op mijn werk & thuis te komen Dex te halen op de opvang en dan nog eens moet koken ~ in mijn pauzes wat dingetjes in huis kan doen (wassen-koken-poetsen etc) waardoor ik als Dex in bed ligt ook echt klaar ben en lekker op de bank kan gaan zitten in plaats van dan mijn hele dagelijkse to do list nog moet gaan afwerken. Al met al een hele hoop meer RUST& tijd heb ik erdoor gekregen!

Die avonden op de bank zitten heeft me overigens wel aan het denken gezet. Want zo vroeg ik me af: Wat wil ik nog bereiken in/met mijn leven? Ben ik gelukkig met wat ik doe op dit moment? Zijn er dingen die ik anders zou willen doen? Etcetcetc. Ik ben het eens voor mezelf gaan opschrijven en ben toch wel tot de conclusie gekomen dat ondanks dat ik super gelukkig ben met Eric en Dex dit niet is wat ik wil met mijn leven op dit moment. Begrijp me niet verkeerd maar mijn werk doe ik op dit moment super graag maar zou ik niet voor de rest van mijn leven willen blijven doen.

Zo wil ik eigenlijk al een hele lange tijd de opleiding kinderpsychologie gaan doen, maar dit heb ik steeds vooruitgeschoven naar komt weleens als …. Dex wat groter is bijvoorbeeld en ga zo maar door, iedere keer had ik wel iets nieuws voor mezelf bedacht waarom ik hier niet mee moest beginnen en allemaal waren het van die wazige k*t smoesjes.. En waarom?? Geen idee! Nu kreeg ik deze opleiding vorige week zo ongeveer op mijn schoot geworpen en nog dacht ik neeeee Lian neeeee nu nog niet. Straks als Dex wat groter is etcetcetc ging er weer door mijn hoofd. Kort samengevat deze opleiding duurt 6 maanden (wat is nu 6maanden?) en kun je volgen op 3 manieren. Dag, avond of e-learing. Als je voor het e-learning gedeelte kiest wil dit zeggen dat je dit volledig online kan doen wanneer het jou uitkomt wel natuurlijk je opdrachten ingeleverd op de deadlines maar oké dat is logisch. In mijn geval zou dit ideaal zijn. Eric is door de week de avonden vaak weg van huis Dex ligt in bed en ik kijk TV. Deze tijd kan ik ook besteden aan iets wat ik eigenlijk al heel lang heel graag zou willen doen. Ondanks al deze pluspunten twijfelde ik nog steeds om mezelf hiervoor aan te melden. Ik vroeg me toen ook echt af waar ik eigenlijk mee bezig was. Iets wat ik al zolang zo graag wilde, wordt me nu gewoon in de schoot geworpen en nog twijfel ik.. Op dat moment dacht ik F*CK it! ik doe het gewoon en heb me dan ook EINDELIJK ingeschreven voor de opleiding kinderpsychologie!!!

Ook stond er op mijn ver weg gestopte to do list: een start maken met verkopen van essentiële oliën. Ik wil het jullie niet aan doen om jullie met nog een verhaal op te zadelen dus zou ik zeggen check mijn insta pagina: oily.lian voor meer info hierover! Ook dit heb ik altijd op de lange baan geschoven ook hier wederom de vraag waarom eigenlijk?! Nu kreeg ik ook hierbij de kans om er eindelijk een start mee te maken. Ik dacht Lian je bent nu toch bezig dus why not?! En daarom heb ik ook deze kans met beide handen aangegrepen en er werk van gemaakt. Want ondanks dat ik nu mama ben, blijf ik ook nog altijd Lian en ook die moet dingen blijven&gaan doen wat ze zelf graag wil en leuk vindt om te doen. Een stukje opvoeding wat ik Dex echt wil meegeven van mij voor hem. Om altijd je hart en je gevoel te volgen!! En ook al heb ik dit een veel te lange tijd niet gedaan. Heeft deze Corona crisis mij laten inzien dat het tijd is om dat nu wel weer te gaan doen!