Corona angst? Ja zeker wel!

Ik zal eerlijk zeggen dat mijn eerste gevoel over het Corona virus vergelijkbaar was met het code rood alarm voor de stormen hier in Nederland. Het gevoel dat het wel mee zal vallen en we er misschien niet eens zoveel van zouden gaan merken hier. 

Dat gevoel is inmiddels helemaal anders! Angst overheerst en de bezorgdheid over mijn kinderen is lang niet zo groot geweest als nu. Twee van de drie jongens hebben zwakke longen. Tobie vanwege zijn vroeggeboorte, aan de beademing gelegen en ook astma gehad als peuter. Inmiddels is hij daar overheen gegroeit gelukkig maar toch had hij vorig jaar zomer opeens een longontsteking. Brent heeft ook astma en zit daar middenin! Vorige week paste mijn moeder een avond op en vergat zijn medicijnen te geven voor het slapen gaan, (bestaande uit een drankje, pufjes en neusspray) met als gevolg dat hij midden in de nacht wakker werd en helemaal vol snot zat en benauwd was. Voor ons werd weer even duidelijk hoeveel hij zijn medicijnen dus nodig heeft. 

Vorige week werd mijn bezorgdheid al wat groter maar inmiddels merk ik dat ik het maar moeilijk los kan laten. Ik behoor zelf ook tot de risicogroep vanwege mijn chronische ziekte, maar het idee dat 1 van de jongens het krijgt maakt me veel banger! 

Inmiddels hebben we ook besloten dat we alleen thuis en in de tuin blijven. Even niet naar het voetbalveld of een speeltuintje maar gewoon veilig(er) in onze eigen tuin. Even geen vriendjes over de vloer en familie ook heel beperkt. Het is even niet anders! We willen de kans op besmetting zo klein mogelijk maken. 

Wouter moet wel gewoon werken dus het risico is nooit helemaal weg, maar ik voel me wel echt een moeder eend die haar kuikens moet beschermen😉 

Hopelijk komen we hier met z’n allen goed doorheen! Take care!