5 jaar geleden
Chocolade ontbijt
‘De paashaas heeft de eitjes nog niet verstopt hoor!’ Max springt in alle vroegte bij ons op bed. Ik kijk vragend naar Dave. Zijn verdwaasde blik zegt genoeg. Het denkbeeldige konijn is nog niet bij ons geweest.
Onder de kussens speur ik naar mijn telefoon. De klok laat een schrale zeven uur zien. Mijn lijf protesteert in een poging iets te ondernemen. Pedagogisch onverantwoord schuif ik de Ipad bij Max, en de inmiddels ook aangeschoven Luuk, onder hun neus. Met de kreten van Pikachu op de achtergrond probeer ik mezelf nog eens om te draaien.
Iets na half acht houden de jongens het niet meer. De gordijnen zijn al tig keer op en neer geschoven in de hoop een glimp van het paaskonijn op te vangen. De tablet is allang niet interessant meer en eerlijk gezegd moet ik ook al uren plassen (ja vandaag heb ik dan toch getracht het onvermijdelijke uit te stellen).
Ik speur naar een teken van leven bij Dave. Niks. Een knietje in zijn rug doet wonderen. ‘Ik ga het ontbijt klaar zetten’, hint ik zijn kant op ‘kijk jij nog even tien minuten naar Koekeloere met de kids?’. Dave lijkt mijn aanwijzingen te begrijpen en schuift het gordijn nog iets verder toe.
Terwijl de eieren koken en de pistolets langzaam bruin verkleuren in de oven vis ik de chocolade eitjes uit de kelder. Met drie kinderen in onze slaapkamer beneden durf ik het risico ondanks alles niet te nemen de tuin te betreden. Ik kalk met dikke viltstift op een briefje:
De paashaas vindt het buiten iets te fris,
Vandaar dat de zoektocht binnen is!
Op mijn gemak drop ik de eieren in alle hoeken van de woonkamer, gang en keuken. Missie geslaagd.
Met de beste pokerface op mijn gezicht en drie bakjes in mijn hand vervolg ik mijn weg terug naar de slaapkamer. Max zit stil in een hoekje. Zijn gezicht staat op onweer. Ik kijk Dave vragend aan. Klaarblijkelijk is Max boos omdat hij niet naar buiten mocht kijken. Tsja. Had ik de gok dan toch maar genomen.
Het gedicht van de paashaas doet gelukkig wonderen. Max klaart op en voor ik het weet staat hij samen met Luuk en Fenne naast me. De bakjes worden nog net niet uit mijn handen gegrist. Tijd voor actie. Binnen no time hebben de drie enthousiaste kinderen alle eieren gevonden en kunnen we aan het ontbijt. Een chocolade ontbijt wel te verstaan, want wie eet er nou een boterham als je een shitload aan ander lekkers voor je neus hebt staan. Vrolijk pasen!
P.S. Niks missen van ons zeskoppige gezin? Volg ons dan op onze Facebookpagina van Jut, Jut & Jul en onze kleine prul!
