4 jaar geleden
Chapeau juffrouw!
De school is verder weg dan ooit, maar de schooljuffrouw op mijn beeldscherm maakt dat ik nog nooit zo dichtbij mijn zoon als leerling heb gestaan.
PLING. Mijn laptop maakt een voor mij nog onbekend geluid. Plotseling verschijnt de juffrouw van mijn oudste zoon in beeld. ‘Hallo!’ galmt het vrolijk door de speakers.
Max licht zichtbaar op en zwaait naar het scherm.
‘Wat leuk om je weer te zien!’, vervolgt de juf ‘Gaat alles goed?’. Max beaamt beide.
Even ben ik bang dat het geplande gesprek tussen de twee hier zal stranden, maar onverwacht begint Max te praten als brugman.
Hij verteld over de vele opdrachten die hij de afgelopen weken met ons gedaan heeft. Het kijken naar Moffel en Piertje op de tablet voor het slapen gaan. De selfie met zijn knuffel waarvan hij de naam even niet meer weet. Het bed dat hij buiten in de tuin heeft gebouwd op de bank voor onze poes. De soms toch wat moeilijke opdrachten op het spelprogramma van Gynzy en de grote duplo plaat die hij helemaal alleen heeft gebouwd, maar helaas vakkundig gesloopt is door zijn kleinere broer en zus.
Max rent af en aan door de kamer en laat via de webcam zien waar hij allemaal op doelt.
Vanuit mijn stoel aanschouw ik de interactie tussen mijn zoon en zijn juffrouw. In deze Corona crisis is de school verder weg dan ooit, maar nog nooit heb ik van zo dichtbij kunnen zien hoe Max zich naar alle waarschijnlijkheid als leerling gedraagt. Het is stiekem heel bijzonder.
Begrijp me niet verkeerd. Maar al te graag ga ik terug naar de periode pré-Corona waarin ik iedere ochtend met het zweet op mijn rug om kwart over acht drie kinderen in hun jassen sjorde om daar één van op school af te zetten. Niets liever laat ik het onderwijs aan de juffrouw over zodat thuis vooral in het teken van ontspanning staat. En zonder pardon schuif ik dit jaar nog één keer aan die veel te kleine tafel aan om te horen welke stappen Max de afgelopen tijd gemaakt heeft.
Ik heb er echter een hard hoofd in. Vanavond wordt duidelijk hoe lang de scholen hun deuren nog gesloten moeten houden. Tot die tijd zet ik zonder te mopperen af en toe mijn pet van schooljuffrouw op. Deze tien minuten kreeg ik vandaag echter cadeau.
Chapeau voor de docente die vanuit haar huis even mijn kind bezig wist te houden zodat ik een paar tellen achterover kon leunen. Bedankt!
