Buikgriep

Woensdag 24 april
Die ochtend wordt Donny wakker en is er nog niets aan de hand. Hij is de hele ochtend lekker aan het spelen en vrolijk. Wel eet hij erg weinig en ´s middags wil hij helemaal niets eten. Ik leg hem zoals gewoonlijk op bed voor zijn middagslaapje. Als ik hem later wakker maak, voel ik dat hij gloeiend heet is. Ik meet zijn temperatuur en die is 40 graden. Ik leg hem op de bank en ga bij hem zitten. Na ongeveer 10 minuten moet hij spugen en behoorlijk veel ook. Een uur later moet hij weer spugen, maar nu is het gelukkig minder dan de vorige keer. De rest van de middag en begin avond ligt hij lamlendig op de bank en wil hij niets eten wat natuurlijk logisch is. Het drinken gaat nog redelijk. Hij drinkt niet veel, maar gelukkig wel iets. Ik bereid me voor op een nacht met weinig slaap, want als hij ziek is, slaapt hij altijd erg slecht en is hij veel wakker. Die avond slaapt hij bij mij in bed want dat wil hij graag en dat vind ik prima als hij ziek is. Hij valt meteen als een blok in slaap en wordt pas voor het eerst weer rond 3 uur wakker. Heel fijn want daardoor heb ik zelf ook al wat uren kunnen slapen. Hij wil wat drinken, dus ik geef hem dat en hij vraagt ook om een broodje. Ik meet zijn temperatuur en die is 36,7, geen koorts meer. Het feit dat hij 1 broodje eet is ook een goed teken. Het lijkt erop dat hij is opgeknapt en morgen weer beter is. Na het drinken en het broodje gaat hij weer slapen. Hij is daarna nog 2x even kort wakker. 

De volgende ochtend wil hij niets eten en drinken als hij wakker wordt. Ik meet zijn temperatuur en die is 38 graden. Ook is het lastig om zijn medicatie erin te krijgen. De medicatie die ik met de spuitjes geef lukt uiteindelijk, maar de inhoud van de capsule die hij elke ochtend krijgt, lukt niet. Gelukkig is deze medicatie voor leververvetting en niet voor afstoting want anders hadden we echt een probleem. Later die ochtend krijgt Donny ook diarree, nu heeft hij dat altijd, maar dit keer is het gewoon water. Ook loopt de koorts weer op en in de middag heeft hij weer 39,8. De hele dag ligt hij lamlendig in de bank en slaapt veel, maar wel steeds kort. Die avond slaapt hij weer bij mij in bed en hij maakt gelukkig weer een redelijk goeie nacht. Hij eet de hele dag vrijwel niets, alleen een halve liga en drinkt weinig maar wel wat.

De volgende dag is het vrijdag en ik besluit toch even met hem langs de huisarts te gaan omdat het morgen ook weekend is. Hij heeft nog steeds koorts 38, 8. Ik heb inmiddels ook contact gehad met het ziekenhuis in Groningen en zij vertellen mij dat ik bij de huisarts zijn CRP moet laten prikken. Dit zijn ontstekingswaarden. Als dit namelijk erg hoog is dan is hij waarschijnlijk ziek van een bacterie en moet hij uit voorzorg antibiotica krijgen omdat hij afweeronderdrukkende medicatie gebruikt. Als zijn CRP niet heel hoog is, dan is het geen bacterie maar een virus. Als we bij de huisarts zijn is zijn CRP 24, dat is welliswaar verhoogd maar duidt niet op een bacterie. De rest van de dag wil Donny nog steeds niets eten, alleen weer 1 liga en drinkt echt heel minimaal. Zijn waterdunne diarree blijft ook, maar gelukkig iets minder vaak dan gisteren.

Dan is het zaterdag en Koningsdag. Omdat Donny die ochtend geen koorts heeft besluiten we om heel even naar buiten te gaan en een ijsje te halen. We nemen hem mee in de buggy. Normaal gesproken wil hij daar nooit meer in zitten, maar hij heeft waarschijnlijk ook weinig kracht omdat hij al een paar dagen niet heeft gegeten. Hij wil nog steeds niets eten, maar een ijsje wil hij wel. Ik ben al blij dat hij überhaupt iets wil. Zijn ijsje eet hij helemaal op. We drinken even koffie op een terras en gaan dan weer naar huis. De rest van de dag blijven we thuis want in de middag krijgt Donny weer verhoging en de rest van de dag ligt hij weer lamlendig in de bank, eet verder helemaal niets en ook het drinken wordt steeds minder terwijl zijn waterdunne diarree nog steeds aanwezig is. Die zondag is hetzelfde. Hij eet vandaag niets (zelfs geen koekje) en drinkt over de hele dag misschien een hele fles, echt veel te weinig. Ook ligt hij weer alleen maar in de bank. Zondagnacht slaapt hij voor het eerst weer in zijn eigen bed, maar omdat ik mij zorgen maak omdat hij al dagen niets eet en vandaag ook veel te weinig heeft gedronken, maak ik hem ´s nachts wakker. Hij wil niets drinken of eten. De volgende ochtend bel ik meteen weer de huisarts want dit kan zo niet langer. Op deze manier knapt hij ook niet op als er niets binnenkomt en hij wordt alleen maar zwakker. Hij heeft op sommige momenten ook nog steeds wat koorts. De huisarts is het met mij eens dat het zo niet langer kan en hij wordt ingestuurd naar het ziekenhuis omdat hij lichte uitdrogingsverschijnselen heeft.

Die middag moeten we ons om 13.00 uur melden in het WKZ in Utrecht. Daar aangekomen moet hij eerst bloedprikken. Gelukkig zijn zijn waardes goed dus het lijkt gewoon echt een goeie buikgriep, en ook de CRP is nu 8 wat nog steeds aangeeft dat het om een virus gaat wat hem ziek maakt en geen bacterie. Ook eet hij een hele croissant dus het lijkt opeens de goede kant op te gaan. De artsen geven hem tot vanavond 20.00 uur om zelf voldoende te gaan drinken en anders krijgt hij een sonde met ORS. Om 19.00 uur is het al duidelijk dat hij de afgesproken hoeveelheid die hij moet drinken nooit gaat halen dus ze besluiten een sonde bij hem in te brengen. Ik baal want een sonde inbrengen is geen pretje, maar ik wist dat dit eraan zat te komen en helaas niet anders is. Om 19.30 uur brengen ze de sonde bij hem in. Dit gaat niet zonder slag of stoot. Donny huilt  hard en het geluid wat hij maakt tijdens het inbrengen is verschrikkelijk rot om te horen. Het duurt ook erg lang voordat hij goed zit. Als de sonde uiteindelijk goed zit, spuugt hij een hele lading over mijn vriend heen. Bijzonder dat er nog zoveel uit kan komen als je amper eet en drinkt. Als we weer op de kamer zijn, komt de verpleging vertellen dat de sonde toch nog niet helemaal goed zit en nog een stukje verder moet. Gelukkig is dit zo gepiept. Als de sonde helemaal goed zit, is hij nog een poosje overstuur en onrustig maar uiteindelijk wordt hij rustiger en valt hij in slaap. Die nacht slaapt hij goed. Hij is maar 1x wakker. Ik blijf ook weer bij hem slapen in het ziekenhuis. 

De volgende dag is het dinsdag en dit is zijn slechtste dag. Weer heeft hij koorts en aan de diarree lijkt geen eind te komen. Ook schreeuwt Donny het de hele dag uit dat hij zo´n buikpijn heeft. Zelfs zo erg dat ik op een een gegeven moment toch ga twijfelen of het wel echt een buikgriep is en niet toch wat anders. De artsen stellen mij gerust dat ze dan toch ook echt andere dingen in zijn bloedwaardes hadden moeten zien. 

En dan is het woensdag.... wonder boven wonder gaat het die dag opeens erg goed. Donny eet weer wat dingen en drinkt ook weer kleine beetjes. Zijn diarree begint weer gewoon de diarree te worden die hij altijd heeft en hij klaagt die dag geen een keer over buikpijn. Ook speelt hij vandaag weer voor het eerst en loopt hij weer. Dit heeft hij een week lang niet gedaan. De arts komt aan het eind van de middag vertellen dat we zelfs naar huis mogen als we dat willen. Omdat Donny nog niet heel veel drinkt, durf ik het nog niet aan om al naar huis te gaan. Ik wil voorkomen dat als we straks thuis zijn en hij misschien toch weer slechter gaat drinken, we er overmorgen weer zitten en dat dan de sonde weer ingebracht moet worden. Ik wil hem dat graag besparen. Dus hoe zat ik het ook ben om in het ziekenhuis te zijn, ik besluit om nog een nacht te blijven en het morgenochtend ook nog even aan te kijken. 

Als hij die donderdag wakker wordt, wil hij meteen eten en ook drinken. De rest van de ochtend eet hij ook wat dingen en drinkt hij voldoende. Inmiddels is hij ook al 2 dagen koortsvrij. Rond 11 uur laat ik de sonde eruit halen en een half uur later zitten we in de auto onderweg naar huis... Heerlijk!