Brief aan mijn zoons

Lieve Jesse en Noud, ik was niet altijd de leukste moeder sinds de komst van Ties en Stef, en dat spijt me. Het spijt me dat ik niet altijd het geduld had om naar jullie te luisteren en jullie de aandacht heb gegeven die jullie eigenlijk zouden verdienen. Maar lieve jongens ik wil dat jullie weten dat jullie de reden zijn dat wij overeind zijn blijven staan.

Sinds de komst van Ties en Stef is er veel veranderd, jullie moesten ons delen, en jullie broertjes putten ons volledig uit. Overdag was er veel gehuil in huis en stond ik stijf van de spanning. Wilden jullie dan eens wat aandacht, begon ik ook nog tegen jullie te snauwen, ik voelde me de meest waardeloze moeder ever! Ik wist dat het niet eerlijk was tegenover jullie en ik probeerde het dan ook zo goed mogelijk te doen. Maar weet lieve jongens dat juist doordat jullie er waren alles makkelijker was voor ons. Door jullie was er een ritme waar we ons aan moesten houden en kwamen we iedere dag de deur uit. Jullie moesten op tijd uit bed, naar school, naar voetbal, naar zwemles en ga zo maar door. Jullie zorgden ervoor dat ons leven nog enigszins “normaal” bleef. Vaak wenste ik terug te gaan naar het moment dat jullie nog met zijn tweetjes waren. Gewoon papa, mama en jullie tweeën. Maar als ik jullie dan samen zag met Ties en Stef voelde ik weer de liefde, de liefde voor jullie alle vier maar die soms zo onmogelijk werd gemaakt door slapeloze nachten en jullie broertjes die de hele dag aan mij vast geplakt zaten. 

Als jullie er niet waren geweest dan hadden we uitjes overgeslagen en waren we thuis tussen de vier muren blijven zitten. Omdat we vonden dat jullie niets mochten missen gingen we overal naartoe zoals we dat normaal ook zouden doen. Het kostte ons nog meer voorbereiding en er waren altijd de nodige hobbels op de weg maar als we jullie zagen genieten wisten we weer waarvoor we het deden.

Lieve jongens Bedankt dat jullie vanaf het begin zo trots op Ties en Stef zijn geweest en dat jullie (bijna) altijd zo lief voor ze zijn. Doordat ik die liefde zag en nog steeds zie, weet ik dat het goed zit en dat jullie ondanks dat eerste moeilijke jaar ook die onvoorwaardelijke liefde voor jullie broertjes voelen.

We zijn het niet altijd eens met elkaar, maken wel eens ruzie en ik kan jullie af en toe wel met zijn vieren achter het behang plakken maar weet dat ik trots op jullie ben. Trots op jullie als individu en als broers. Nu er meer rust is wil ik wil voor jullie de beste moeder zijn die jullie je maar kunnen wensen en waar jullie trots op zijn. Dus weet dat ook wanneer ik boos ben ik nog steeds ontiegelijk veel van jullie hou!

Liefs Mama

Volg mij ook op IG: huisje.vol.testosteron