Brief aan mijn zoon

"Ik zou je in een doosje willen doen

Je beschermen tegen het leven

Maar je zal moeten leren dansen in de zon

En leren vechten in de regen"

Lieve Noah,

Jij bent geboren terwijl de corona pandemie nog volop bezig was. Je bent geboren en het eerste wat jij zag waren gezichten met mondkapjes. Het besef zal je toen niet gehad hebben. Maar t/m vorige maand liep nog iedereen met een mondkapje. Voor jou een normale wereld. Misschien maar beter dat je niet anders wist. Naar elk gezicht met mondkap gaf jij gewoon een grote glimlach. Alsof je door de mondkapjes heen kon kijken. Gelukkig laten we corona nu achterwegen. Hopen we..

Maar nu begint de volgende ellende, oorlog.. Wat voel ik mij machteloos als moeder. Ik zie beelden van kindjes die hun vader moeten achter laten in hun eigen land. Ik kan er niet eens over nadenken, want de gedachten eraan maakt mij heel verdrietig. Dat jij jou papa zou moeten uitzwaaien, niet wetende of je hem terug zal zien. Papa is jou grootste vriend. Als je hem hoort of ziet wordt je mega enthousiast, want met papa kan je druk en gek doen. Ik wil er liever niet teveel over nadenken... Kindjes die bang zijn, hun veilige omgeving achter moeten laten, die opgroeien met geweld, dierbare verliezen en naar een vreemd land gaan. Voor hun is een schone luier niet meer vanzelfsprekend, een fruit en groente hap iedere dag ook niet en met hun eigen speelgoed spelen ook niet meer. Ze laten al hun fijne speelgoed, knuffels, hun eigen bedje en eigen huis achter... Oh, ik kan er zo slecht tegen. Wat een rot oorlog...

Ik vind het soms zo moeilijk dat ik jou laat opgroeien in deze wereld. Een wereld vol armoede, verdriet, onzekerheid, oorlog en ellende.  Soms denk ik "zat je nog maar lekker veilig in mijn buik".. Maar ik kan je helaas niet voor alles beschermen, voor al het kwade in deze wereld. Papa en ik hebben het er soms over of het wel verstandig was om voor onze kinderwens te gaan. Want wil je nog wel een kind op laten groeien in deze wereld? Maar geloof me, wij kunnen ons geen leven voorstellen zonder jou.

We zullen je blijven beschermen waar en wanneer dat nodig is. Wanneer je ouder wordt zullen wij je steeds meer los gaan laten. Maar tot die tijd kun je altijd bij ons schuilen.

Ik hoop maar dat jou toekomst mooi en gelukkig is. Waarin je vrij mag zijn en waarin geweld en oorlog geen nieuws meer zou zijn. En dat je dankbaar bent voor het leven dat jou is gegeven.

Laten we genieten van elkaar, genieten van het samen zijn. 

Wij houden van jou,

Liefs mama

Ik denk aan de vele kindjes die nu gevlucht zijn uit hun vertrouwde omgeving. De omgeving die nu niet meer veilig is. Maar waar zij niks van snappen... Ze zijn bang en verdrietig. Hun leven staat op zijn kop. Mijn hart breekt van de beelden op tv.

Ik voel mij elke dag zo dankbaar maar ontzettend kwetsbaar, wanneer ik Noah in zijn warme bedje leg, op zijn eigen kamer vol speelgoed en alle knuffels.. De tranen vloeien dan regelmatig. Van geluk, verdriet, boosheid, onmacht, onzekerheid, liefde en dat wij hier mogen leven in vrede en VRIJHEID!