Brief aan mijn 16-jarige zelf

Ik vond een paar dagen terug dit stukje tekst dat ik een jaar terug, vanuit mijn ziekenhuisbed schreef. Een brief aan mijn 16-jarige zelf.

Hi meisje,

Wat ben je nog jong en onbezorgd. Tot nu toe is je leven vrijwel vlekkeloos verlopen, gelukkig maar, zo kun je je opladen voor wat nog komen gaat. Een liefdevol gezin, leuke vrienden en je grootste zorg is of je morgen je toets wel gaat halen. Eigenlijk wil ik je helemaal niet storen in deze bubbel waarin alles vanzelf gaat, maar ik ga het toch heel even doen. 

Ik ga je niet behoeden voor alle fouten die je gaat maken. Je zal ze maken, absoluut, maar je zult er ook van leren, en dat is nou precies waar het om draait. Dus ga voor die jongen die niet je type is, daar komen mooie baby's van. Ga naar het feestje dat weekend voor je tentamen, je leeft maar een keer. Stop je onderbuikgevoel weg en ga onderuit, zo leer je op je eigen gevoel vertrouwen. 

Toch zijn er ook een aantal dingen die je iets beter kan aanpakken. De jongen die nu je vriend is? Duw het niet weg maar waardeer het. Het duurt even, maar deze tijd laat je uiteindelijk beseffen hoe je behandelt verdient te worden. En weet je wat dan extra rot is? Dat je dat zelf niet hebt gedaan. Over behandelen gesproken, je mag sowieso wel wat liever zijn Mirt. Je hebt er nu nog geen idee van, maar er schuilen zoveel mooie verhalen achter de mensen waar je nu niks mee hebt. Dat zinnetje "never judge a book by it's cover" wat je nu zo stom vindt, blijkt dus ff lekker echt zo te zijn hè. De allermooiste boeken kunnen de lelijkste inhoud hebben. 

Ik wil je zo graag meegeven om te genieten van de jaren die nog komen gaan, maar je hebt geen idee wat je te wachten staat. Dit leven is nu normaal voor je, over een paar jaar is alles anders. Waar anderen tot achter in hun twintig zichzelf kunnen "uitvinden" begint jou tijd al bijna te dringen En ja, dat is soms best jammer, maar uiteindelijk zul je weten dat het het waard was. 

Waar ik je ook nog graag voor wil behoeden is de mening van anderen. Ik kan er uitgebreid over uitweiden, maar eigenlijk is het heel simpel; het doet er niet toe. Mensen praten, vinden dingen en bijna nooit doe je het goed genoeg. Je eigen mening en die van je geliefden is waar het om gaat. Je hoeft niet perfect te zijn, perfect is saai. En jou leven, dat wordt alles behalve saai.

Nu ik dit zo naar je schrijf vind ik het rot om te bedenken hoeveel verdriet je nog gaat hebben. Hoe alleen je je gaat voelen en hoe bang je gaat zijn om voor jezelf te kiezen. Want weet je, uiteindelijk heb je niet zelf gekozen voor de rollercoaster die je leven gaat zijn. Aan de andere kant gaat die rollercoaster je zoveel brengen dat ik hem je nooit zou willen afnemen. Vertrouw op jezelf Mirt, luister naar je gevoel en weet dat je alles kan, zolang je er maar voor de volle honderd procent voor gaat. Op dit moment kan je dat misschien nog niet tegen jezelf zeggen, maar ik nu wel; ik hou van je.

Je doet het goed.

Liefs,

Mirthe - 21 jaar