Borstvoeding stories

Borstvoeding avontuur

Op 3 februari 2017 om 05.52u werd Zoya geboren. Warm en glibberig werd ze op mij gelegd en konden we zelf kijken wat hadden we gekregen; een meisje!

Borstvoeding wilde ik sowieso proberen, het is het beste voor de kleine en ik hoorde verhalen dat je er weer door zou afvallen (not! Haha)

De eerste aanhap was zo bijzonder! Ik keek naar mijn ouders en zei vol verbazing: ze drinkt! Wat een uniek gegeven van moeder natuur.. en wat uniek dat de aanhap reflexen gelijk al aanwezig zijn zo vers van de pers.

Rond 9.30u mochten we al naar huis en ik had een vriendin die kwam kramen al ingelicht. Zij was tevens in opleiding voor lactatie kundige wat dus erg handig was!

Dat je slaaptekort gaat krijgen dat weet je enigszins maar dat borstvoeding zo hard werken is dat is toch echt zwaar onderschat!

Links, luier, rechts.. valt ze al in slaap maar de andere moet nog, welke kant ben ik nou geëindigd, alles in apps en boekjes bijhouden en binnen 3-4 dagen weer boven geboorte gewicht, wauw door mijn melk!

Dag van de stuwing.. oeioeioei denk je na die 9 maanden eindelijk op je buik te kunnen liggen.. think again.. joekels als meloenen. Kolf erbij gehuurd want Zoya kon het niet meer weg drinken. Borsten leegpompen en resetten zoals dat heet. Vraag en aanbod. U vraagt wij draaien..

Na een nacht van bijna elk uur voeden, regelen zoals dat heet werden mijn tepels steeds pijnlijker en al gauw werd elke aanhap en vooral de toeschietreflex zo extreem pijnlijk! Verschillende houdingen geprobeerd, met de hand de reflex opwekken, met warme washandjes, tepelcremetjes, kloven crème, soort gelpads die zorgen dat er geen korstjes ontstaan. Elke toeschiet voelde als 10 naalden in mijn tepel.. man man met tranen in mijn ogen blijven voeden. Tongriempje werd nog 2x gekliefd, een keer door de verloskundige aan mijn voeteneinde (iets met kraamtranen ook nog erbij, die kreeg ik al omdat mijn knuffelbeer opeens op de grond was nu de baby er was 😂) later nog een keer bij de huisarts. Wellicht dat dit de aanhap zou verbeteren. We waren daar vanwege de hielprik; sikkelceldraagster. Beter niet googelen dan was het weer janken geblazen maar gelukkig is draagster niet ziek makend, alleen geen partner krijgen later die het ook heeft.

Mijn truc werd op mijn t shirt bijten bij de aanhap en als de melk eenmaal liep dan kon ik ontspannen.. En zo kachelde dit een maand door.. pas toen werd het meer ontspannen, kon ik meer genieten ervan.

Ik heb op gekke plaatsen gevoed; pashokjes, wc’s, terrasjes, vliegtuig (erg handig, bij elk piep geluidje even de borst erin en weer stil 👌🏼) Eigen kolf voor op werk ook mee, productie liep wel erg terug zodra ik weer was gaan werken maar zo lang ik kon mee geven gaf ik de melk mee en met kunstvoeding erbij. Na 9 maanden was haar eerste woordje in Kroatië dan ook: Tiet.. 😌

En verder totaal verslaafd geraakt, daar moet je wel tegen kunnen ook, constant gefriemel en die handjes in je shirt die zoeken. Nu 3,5 jaar later zijn we aan het afbouwen..

Soms in de ochtend nog een slokje want mama ik vind dat zo lekker..

Wie had dat gedacht met zo een start.. en nu een langvoedster geworden, het is heftig allemaal maar ik kan er toch nu emotioneel om worden als je er aan denkt dat het over zal gaan.. Er zijn vast mama’s die zich hierin herkennen.. En iedereen doet het op haar eigen manier goed, borst of flesvoeding 🤱🏻

“ Where there is a woman, there is magic”

✨