Borstvoeding depressie

Borstvoeding. Tsja, waar zou ik eens beginnen. 

Het is een hele zware intense maar hele mooie periode die voor mij wel zou mogen duren tot mijn dochter en zoon (ja ik heb 29 oktober een zoontje gekregen, blog volgt snel) uit huis gaan. ♧ mijn dochter heb ik 14 maand gevoed. Mijn zoon geef ik uiteraard nu nog borstvoeding alhoewel het niet altijd van zelf sprekend is! 

Hoe mijn borstvoeding periode bij mijn dochter vlekkeloos ging ja soms wel eens een kloof, de grand canyon was er niets bij! Loopt het bij mijn zoon wat stroef. 

Ik heb namelijk last van dysforische toeschietreflex, ik hoor je denken.. de wattes? Ja dysforische toeschietreflex. Bij borstvoeding komt normaal een knuffelhormoon vrij, waardoor je je heel erg aangetrokken voelt tot je new born. Maar soms heel soms mis je dat hormoon en krijg je dat knuffel gelukkige gevoel niet. Het is misschien kort uitgelegd maar zo is het. Ik mis dat hormoon op de één of andere manier pakt mijn hersenen dat hormoon nu niet op, en voel ik mij totaal ongelukkig waneer mijn zoon wil drinken en of ik mijn borsten voel vollopen, laten we over het toeschietreflex maar zwijgen want jeetje het lijkt net alsof de oceaan dan uit mijn ogen komt lopen. Huilfestijn it is! 

En dat met een rond dwarrelende (is dat een woord?) Bijna peuter. Wie heeft dat verzonnen dat je je zo depressief kan voelen als je je new born vast hebt? Ik weet dat er ook een postnatale depressie bestaat, maar daar gaat deze blog nu niet over. Maar omdat ik dat niet achter de muur wil houden; ik begin nu ook gedurende dag mij zo te voelen. En moet dus naar de huisarts maar die stap om te zetten is zo moeilijk! Eigenlijk heel makkelijk maar mijn hoofd maakt het zo moeilijk allemaal! Want stel ik mij aan? Kom op kin omhoog je bent net mama geworden van je 2e. Aangezien dat ook niet vanzelf sprekend is! En ik loop hier een beetje depressief te zijn ondanks dat die kraalogen mij aankijken. 

#ik wist dus niet dat dat tijdens de 2e borstvoedingsperiode zo anders kon zijn.