Borstenmannen

11 maanden zijn deze twee jongetjes al weer bij ons. Al voelt het als de dag van gisteren dat ik ze voor het eerst in mijn armen had. Van twee piepkleine hulpeloze mini mensjes van nauwelijks twee-en-halve kilo, naar twee eigenwijze jongetjes die samen de wereld aan het ontdekken zijn 💙💙.

En in die 11 maanden zijn die twee mannetjes gewoon verdriedubbeld in gewicht, en dat allemaal op mijn melk. Stiekem toch wel iets om trots op te zijn, want had van te voren nooit gedacht dat de borstvoeding zou slagen. Bij onze dochter maakte mijn lijf namelijk te weinig melk aan. Achteraf logisch, want het was een traumatische bevalling met heel veel bloedverlies. Maar toen ter tijd voelde het als falen van mijn kant. 

Hierdoor dus extra blij dat het me bij de tweeling wel is gegund. En zolang de jongens nog willen, voed ik ze. Dag én nacht. Want zeker 's nachts komen ze beiden nog om de 2 à 3 uur, dus al bijna een jaar lang heb ik geen twee uur achtereen geslapen. 

Dat het tweeling moederschap in combinatie met een rond rennende peuterpuber pittig is, zal ik zeker niet ontkennen.  Maar inmiddels kan ik me geen leven voorstellen zonder ons drietal. Het is zó enorm genieten. Zo'n 20 keer per dag laten ze mijn hart smelten van liefde. Zo'n 30 keer per dag maken ze me vreselijk aan het lachen en ontelbare keren per dag doen ze me stralen van trots. Die gebroken nachten halen we later nog wel in. 

Ons gezin, onze kindjes, de tweeling... Ze zijn het mooiste wat er is ❤

Meer van mij lezen? Op insta ben ik te vinden als @magic_twinmom