7 jaar geleden
Boos, teleurgesteld, verdrietig of nee gewoon woest
familie.....waarom is het zo ingewikkeld. Mijn lieve mannetje is 2 jaar geworden, op zijn feestje krijgt hij van iedereen leuke cadeau's...
Oké, voor zover geen gekke dingen. Maar opa en oma komen (ouders van mijn man) en wat krijgt mijn zoon, een autootje van een paar euro... en toen ging mijn bloed koken, ik moet het echt even van me afschrijven en misschien even verduidelijken.
Begrijp me goed, ik heb niets tegen een cadeau van een paar euro, sterker als iemand het niet heeft hoeft die niet eens iets mee te brengen, bovendien is mijn zoon ook gek op oud speelgoed van bijvoorbeeld vrienden en hij is gek op auto's, dus geen probleem.
Opa en oma daarentegen geven de andere kleinkinderen (3 kinderen van hun dochter) hele dure cadeau's, toen ze klein waren setjes merk kleding met speelgoed, nu ze groter zijn (nauw ja zeg maar 10 jaar) een laptop van een paar honderd euro, kan niet op. Vind ik ook niet echt normaal en verwacht ik ook zeker niet voor mijn kind, maar goed.
Ik ben dus eigenlijk wel echt boos. Het verschil is wel heel erg groot. Ik hoef zelf niets op mijn verjaardag, ook niet als ze verder iedereen dure cadeau's geven. Maar voor mijn zoon vind ik het niet eerlijk. Nu snapt hij het nog niet en heb ook niets laten merken, gewoon enthousiast voor mijn zoon gedaan en hem opa en oma laten bedanken enzo, wat ik ook deed bij de andere cadeau's van de andere gasten.
Ik weet ook wel dat het vooral mijn probleem is, ze zullen er echt niet wakker van liggen. En ik verwacht ook eigenlijk dat mijn man niets zal zeggen, ook al baalt hij er ook van. Mijn zoon zal ook zeker niets te kort komen, maar ik voel me echt rot. Ze konden toch ook gewoon een normaal cadeau kopen, het voelt zo gemeen, vooral omdat ze altijd roepen dat ze geen verschil maken.
Misschien vinden jullie me een aansteller, moet ik maar blij zijn dat er in ieder geval een opa en oma zijn. En misschien is dat ook wel zo, maar ik moet het even kwijt. Zelf kan ik er niets over zeggen, het zijn niet mijn ouders, als ik het zou benoemen komt er alleen maar ruzie. Ik zal mijn zoon of man ook echt niet zomaar bij ze vandaan houden, maar zelf ben ik er wel even klaar mee en ik weet niet of ik ze dit diep van binnen kan vergeven.
bloemenschoen
Oei... ik vind dit wél iets waar ik het gesprek over zou openen. Het gaat er echt niet om dat je tot de euro gelijk uitgeeft, maar het gaat er wel om dat je hetzelfde gebaar maakt naar ieder kleinkind. De cadeaus die je nu noemt liggen, naar mijn mening, qua gebaar wel erg ver uit elkaar. Een gesprek kan wel helpen om voor jullie zelf helder te krijgen waarom deze keuze genomen worden. Je krijgt misschien niet het antwoord wat je hoopt, maar je krijgt wel een antwoord als het goed is... En wie weet bedoelen ze het gewoon serieus niet zo negatief. Wie weet hebben hun een totaal ander beeld erbij en is het vanuit hun oogpunt wel heel goed wat ze doen. En dan helpt het als je dat weet. Op hun beurt weten hun dat jullie dit niet fijn vinden en zullen ze er (hopelijk) rekening mee houden. Even terugkoppelend aan mijzelf; mijn broertje vindt dat hij hard voor zijn geld werkt en het dus ook allemaal lekker zelf mag houden. Ik 'moet' dan ook maar blij zijn met een boekje van 2 euro voor Emma haar verjaardag. Ik heb daar ook wat over gezegd op een moment dat ik rustig was en voorgaande was zijn reactie. Niet wat ik wilde horen, maar wel duidelijke taal. Ik weet daarbij ook gelijk dat ik volgend jaar dus ook niks groots hoef te verwachten voor Emma.
Anoniem
echt dat er mensen zo bestaan, is niet te geloven!
japke
Heel herkenbaar.....
Loes van der Leer
Niet echt een leuke actie van opa en oma.. Ik hoop met heel mijn hart dat ze dit niet expres hebben gedaan. Het is lastig, maar mijn advies aan jou zou zijn, slikken en doorgaan. MAAR mocht dit volgend jaar wéér gebeuren, dan zijn dit dus duidelijk wél bewuste acties! En zal ik maar eens een hartig woordje gaan spreken met opa en oma!!!