3 jaar geleden
Bonus-stief-half, wanneer is het goed?
Toen mijn dochter 3 maanden oud was, kwam mijn huidige vriend in beeld. Hij verzorgde haar echt als zijn kind, stond op in de nacht, maakte zich zorgen als ze pijntjes had en gaf haar alle liefde die je maar kan bedenken. Op dat moment kon ze nog niet praten, maar we wisten dat er ooit een dag kwam waarop ze hem zou gaan roepen. Wat zou dat dan worden? Haar ‘biologische’ vader is namelijk helemaal in beeld.
Zelf ben ik ‘officieel’ een half-zusje van twee broers en een zus. Daarnaast heb ik nog een stiefbroer en een stiefzus, heeft mijn oudste dochter een bonuspapa en zijn mijn dochters halfzusjes van elkaar. Ja, je leest het goed. Ik gebruik het woord half, stief en bonus. Alle woorden die blijkbaar tegenwoordig verboden zijn want owee als je dat zegt! Schandalig! Bonus is van de Albert Heijn en is dan je bovenste of onderste helft een zus?
Maar weet je, mensen die hier kritiek op leveren, dat geen één benaming goed is? Dat je hoe dan ook gezeur over je heen krijgt, welk woord je ook in de mond neemt? Maar weet je, mensen die hier kritiek op leveren, dat je 100% ZELF mag beslissen waar je voor kiest, waar je je prettig bij voelt? Tuurlijk, je mag een mening hebben en iets niet leuk vinden klinken. Maar om het dan ‘achterlijk’ te noemen, ‘verschrikkelijk’ of ‘oneerbiedig’. Come on, we zijn toch allemaal volwassen mensen?
Mijn dochter hebben we altijd aangeleerd om mijn vriend ‘Vinnie’ te noemen. Echter besloot ze het helemaal zelf anders te doen. Ze noemt hem ‘papa’, zelfs als ik zeg ‘roep Vinnie eens’. Maar zo slim als ze is (3 jaar oud) verteld ze zelf tegen mensen dat ze een echte papa heeft en een bonuspapa. Want ja, dat hebben wij haar aangeleerd. Bonuspapa. Geen neppe papa (want hij is immers ook vader van haar zusje), geen stiefpapa (wat ook helemaal prima zou zijn) maar bonuspapa. Edinn heeft een bonus gekregen in haar leven en dat is hij.
Zelf leg ik ook altijd uit aan mensen dat ik een halfzusje ben. Zo wordt de situatie allemaal duidelijker en kunnen mensen mijn verhaal volgen. Anders krijg je scheven blikken ‘huh, je praat over de moeder van je zus, maar het is toch je zus?’. Erg ingewikkeld, makkelijk op te lossen door één woordje toe te voegen. En het mooie is? Ik voel zelf dat ze mijn volledige broer en zus zijn en dat is toch het aller belangrijkste?
Mijn dochters zijn nu nog te jong om te begrijpen dat ze halfzusjes zijn maar ik zal ze later nooit tegenhouden om deze benaming te gebruiken wanneer ze in zo’n situatie komen. Een andere benaming is ook goed, waar zij voor kiezen.
Laten we elkaar allemaal lekker in onze waarde en besef, alsjeblieft, dat geen één benaming ‘achterlijk’ ‘raar’ ‘vreselijk’ of ‘stom’ is. We zijn allemaal ouder dan dat.