Blue Monday. Nee, dat bestaat toch niet.

Wat een onzin, dat blauwe maandag gedoe . Wie gelooft daar nou in?

Maar als ik naar het verloop van vandaag kijk, heb ik mezelf goed voor de gek gehouden. Want dit was me een blue monday wel...

Met veel voorbereiding begonnen aan deze dag. Want thuiswerken, thuisonderwijs en nog een (net wel net niet zindelijke) peuter, dat kun je niet zomaar op je laten afkomen. Mijn voorbereiding leek zelfs goed. De kinderen kwamen in goede gemoedstoestand naar beneden drentelen. Zelfs volledig aangekleed en met een frisse gepoetste-tanden-adem. Nou dit belooft succes!

Maar zodra de zon buiten echt op kwam, verduisterde de zon hierbinnen..

De eerste boterham was nog niet op, of er moest al een omgevallen beker melk opgedweild worden, een natte broek verholpen worden, en een flinke peuterbui ontweken worden.

A fijn, we gaan ervoor. 2 keer zuchten en weer door. Vasthouden aan het schema en je goede voorbereiding. Komt goed. Komt echt goed.

De online opdrachten mochten kleuter en peuter samen doen, om oorlog te voorkomen. Meedoen zat er daardoor vervolgens weinig in. Even spelen dan maar. Boven graag.

Heerlijk, wat kunnen ze dat rustig! Rustig?! Even kijken. Ah. Fijn. Badkamer net niet overstroomd, een natte broek, en een trouwring in de wc. Mijn lontje was inmiddels al op, en ik ontvlamde als een strijker...

Vanmiddag maar even een lange wandeling. Beter voor iedereen. Even de wind aan de wangen. Maar net buiten en gelijk weer natte (modder)broeken. Maar ach, wel plezier. 

En terwijl er na terugkomst een wasmachine natte broeken draait, ik net denk dat het dan nu echt goed komt en mezelf daarom trakteer op een warme cappuccino, heeft de peuter met complete trots voor een bloedend hoofd gezorgd bij de kleuter.

Top. Echt top deze maandag. Deze natte blauwe maandag.

Misschien geloofde ik er toch ook al wel in, had ik daarom alles met militaire precisie en (valse) goede hoop bedacht...