Blooperende Mama....

Goed, goed, laat ik je dan tegemoet komen. Mijn bloopers op een rij:

Even kijken, waar te beginnen….misschien een blooper uit mijn zwangerschap….ik ben dus als de dood voor naalden. Bloedprikken vind ik absoluut niet leuk, maar ja dat hoort er nu eenmaal bij. Dat er ook getest werd op suiker wist ik, maar hoe dat ging, geen idee. Ik dacht dat ze dat wel in het bloed zagen wat ze tijdens het bloedprikken afnamen. Maar dan komt mijn lieftallige verloskundige vertellen dat we even bloed gingen prikken om te kijken hoe het zit met mijn suiker. “Uh wat?! Nee wacht, ik heb mij hier niet op uhhh….voorbereidt. Ik heb niet genoeg gegeten en dan ga ik flauwvallen..dus beter een andere keer maar”, stamel ik en sta al half op. De verloskundige kijkt mij verbaast aan en haalt een klein apparaatje tevoorschijn. “Mevrouw we hoeven alleen een klein prikje in je vinger te geven…” Ow……dat wist ik wel………

Of die ene keer dat ik mijn vriend (ja pappa’s in spe maken ook bloopers) uitleg dat baby’s in de buik je kunnen horen zingen en dat ze, als ze geboren zijn, het liedje kunnen herkennen. Mijn vriend begint meteen keihard te zingen tegen mijn buik. “Uhm lief…waarom zing je zo hard?”. “ Ja hallo het moet toch door je buik heen?.....Of kan de baby het misschien horen door je navel?” (en begint vrolijk daar tegenaan te blèren) Dan hoop je toch even dat de kleine jouw intelligentie krijgt hihihihi.

Hmm na de keizersnede….om mijzelf alvast een beetje te verdedigen…ik was heel erg waus na de operatie. Dat ik dus iedereen, inclusief het mannelijke bezoek, vroeg of ik mijn dochter goed had aangelegd en mijn borst bijkans in hun gezicht duwde….ja dat was echt niet mijn schuld. Ook niet toen, na drie dagen, de (mannelijke) gynaecoloog langskwam om te vragen hoe het ging met de wond en ik mijn dekens van mij aftrok en riep: “Goed kijkt u maar!”. De arme man wist niet hoe snel hij weg moest kijken.

Ow en natuurlijk… of nouja natuurlijk, ik weet niet of iedereen hier last van had, maar de windjes die steeds opkwamen! En no way dat ik ze tegen kon houden. Daar ging ik dan. Uit het ziekenhuisbed onder begeleiding van een verpleegster en ja hoor. Zodra ik omhoog kwam…..in het ziekenhuis kon het mij weinig schelen, ze zullen wel wat gewend zijn, maar toen ik eenmaal thuis was en de kraamhulp keek mij iedere keer met grote ogen aan….ja dan word ik toch een beetje rood hihi.

Of nog zo’n fenomeen….de lekkende borsten! Samen met baby en vriend op naar het centrum om sportbeha’s te gaan passen, want hey….het vet moet weg! Goed, in het pashokje, kleren uit, beha aan en toen voelde ik het…het overbekende prikken….ow shit…..Ik had amper de beha uit of het spoot eruit zo in een straaltje op de spiegel van het pashokje en betonnen vloer….kut, kut, kut waar is mijn beha? Waar zijn de zoogkompressen? En ondertussen spoot ik vrolijk de beha’s nat die ik nog wilde passen en mijn eigen kleren. Om het nog erger te maken wilde mijn vriend net het gordijn opentrekken, want de verkoopster wilde graag het resultaat zien. “Nee!!” gilde ik nog en hield het gordijn met man en macht vast. Blijkbaar gilde ik zo hard en ongecontroleerd, want ik hoorde nog mijn vriend zeggen: “Ja ze is net bevallen dus ik denk dat het de hormonen nog zijn.” Hup snel alles aangetrokken, de plasjes op de grond met mijn schoen proberen uit te smeren en wegwezen. “Hey schat?! Ik heb ze niet gezien? Waren ze niet goed? Wacht ik roep de verkoopster wel….” Zegt vriendje nog, maar ik ben hem al voorbij gestormd en gooi de beha’s op een hoop. “Kom we gaan” roep ik nog achter mij en ben de winkel al uit. Onnodig te zeggen dat mijn vriend mij nog weken heeft zitten pesten.

Oke nog een laatste dan…hmmm….die keer dat ik mijn broer midden in de nacht huilend op had gebeld….en nee niet een traantje over de wang- huilend…..mega lelijke gezichten- jankend. Waar het om ging? Geen idee! En ja…leg dat dan maar eens uit aan je broer. En ik bleef maar gaan, totaal niet beseffend dat ik allang had opgehangen. Totdat mijn vriend hem wilde spreken en tegen mij zei dat er niemand aan de lijn was…. “ojah nee hij heeft net opgehangen”.

En dan nog al die keren (ik weet het, de vorige blooper zou de laatste zijn) dat ik gewoonweg dom deed…..denken dat een hydrofiele luier een echte luier was, maar dan een die goed droogt……mij omdraaien met mijn dochter in mijn armen en haar hoofdje stoten tegen de deurpost (shame on me!)……geen idee hebben wat een molton is (een soort schoen?)……nog steeds de naam ledikant en wieg door elkaar heen halen......ingevroren borstvoeding meegeven tijdens de eerste dag crèche voor een hele maand terwijl mijn dochter 1x in de week zou komen…..ow en mijn dochter na 2 dagen al van de crèche halen, omdat ik het zielig vond…….bezig zijn met kolven en na een half uur erachter komen dat de pomp al de hele tijd niet goed vastzat en de melk zo langs mijn kleding loopt.

Nou dat waren zo ongeveer de ergste bloopers die ik heb gemaakt. En nu even eerlijk….wat zijn de jouwe?