Blogje door een moeder

Soms verfoei ik het, dat er elke nacht wel iemand is, die mij uit m'n slaap haalt. Juul die zn nachtje niet volledig pakt of één van de meisjes die naar de wc moet en anders wel de kat die midden in de nacht voelt dat hij kneiter hard moet lopen te mauwen in de gang

Soms verfoei ik het, dat ik van elke zucht wakker word. Maar vandaag niet. Vandaag slaap ik namelijk nog niet, als mijn jongste meisje wakker wordt om naar de wc te gaan. Normaal breng ik haar na het helpen terug in bed en slaapt ze vrijwel direct verder, maar nu vraag ik of ze even bij mama wilt slapen. Samen kruipen we in het grote bed. Ze nestelt zich tegen mij aan en valt eigenlijk meteen in slaap.

Ja..besef ik me

Dit was eigenbelang

Krijn is nog op zn werk, aan het beunen voor zijn school en ik ben wat onrustig de laatste nachten, kom moeilijk in slaap en dat terwijl ik wel echt moe ben.

Haar kleine warme lijfje tegen mij aan in volledige overgave, helpt mij om te ontspannen en aan mijn vermoeidheid toe te geven.

Mijn kind wat vind ik je lief, fluister ik en knuffel wat dichter. Wat voel ik mij rijk en vol van liefde, dat ik jou mama mag zijn.

Nog een kleine paar maandjes, besef ik me en dan gaat ze naar school. Dan is ze alweer kleuter, moet ik weer een stukje verder loslaten.

Maar nu is nu. Samen in het grote bed. Ik en mijn peuter. Klein en geborgen in mijn armen. Twee kleine voetjes tegen mn knieën en een hoofdje onder mijn kin. Volg ik haar ademhaling. Slapen we samen, Veilig en warm.

Het is het fijnste gevoel wat er is. Een gratis dosis moederliefde, die alle slapeloze nachten, alle peuterbuien en kusje-erops weer in balans brengt.

Het is het mooiste wat mij is overkomen, besef ik mij, terwijl het licht van de maan door de lamellen schijnt, dat ik dit voelen mag, dat ik moeder mag zijn, van de mooiste mensjes die ik ken.