Bloedverlies

Zoals ik al geschreven had zaten er om de baby heen allemaal bloedstolsels. Er waren een aantal dingen die konden gebeuren, niets of een verlate miskraam..

Woensdag 16 augustus. Ik was met het ziekenhuis aan de telefoon om wat te vragen over tabletten. Op dat moment voelde ik dat er wat vloeide, zoals elke vrouw weet hoe dat voelt.. tijdens het telefoongesprek ben ik naar de wc gelopen en toen zag ik het, helemaal onder het bloed!!! Ik gaf aan de vrouw aan dat ik even niet wist wat ik moest doen omdat ik ineens bloed verloor. Ze gaf aan dat ze me door ging verbinden met de dienstdoende gynaecoloog. Op dat moment werd het bloeden nog erger en mijn benen zaten onder, mijn broek en de toilet ook. 

Patrick en Luuk waren thuis het was zomervakantie. Luuk bleef rustig tv kijken, hij had in de gaten dat er iets niet goed was. Patrick schrok zich kapot en kwam een teiltje met water en een washand brengen.

Toen ik de gynaecoloog aan de lijn had en het verhaal uitlegde vroeg ze of ik pijn in mijn buik had, nee dat gelukkig niet. Ze gaf aan dat dat goed nieuws was. Ik zou vrijdag de 13 weken echo hebben ik het UMCG, ze gaf aan je mag wachten tot vrijdag of je mag nu deze kant op komen. Ik zei we komen meteen die kant op ik wil weten hoe of wat.

Snel aangekleed Luuk in de auto gezet en op weg naar Groningen. In de auto was het ongemakkelijk, stilte niet zo goed weten wat we moeten zeggen. Luuk was erg stil dat zijn we echt totaal niet gewend van hem, hij had echt door dat er iets aan de hand was.

Onderweg moest ik plassen, snel gestopt bij een benzinepomp. Toen ik op de wc zag, voelde ik allemaal stolsels eruit vallen. Op dat moment schrok ik heel erg. Ik dacht ik kan maar een ding doen dat is naar beneden kijken en zien hoe of wat. Gelukkig zag ik niets en ben terug gegaan naar de auto.

Snel verder rijden naar het ziekenhuis. Dan is het wel erg vervelend dat we nog 1,5 uur moeten rijden maar het is niet anders.

Toen we in het ziekenhuis kamen werden we al vrij snel geroepen, de gynaecoloog die ons riep was de gene die ik vaker heb gehad dat was wel erg fijn. Na een kort gesprekje, wat Patrick en ik natuurlijk veel te lang vonden duren, maakte ze de echo..

Pfffff wat een opluchting, een heel druk bewegend kindje zagen we rondzwemmen in mijn buik. Wat waren we gelukkig echt een last van onze schouders allemachtig.

En het beste nieuws wat we hoorden was dat de stolsels eruit waren gevallen, dat was dus bij de benzinepomp gebeurt. De arts gaf aan dat het er goed uit zag we waren zo blij! 

Waarschijnlijk bij het aanmaken van de placenta heeft deze als trigger gezorgd om te gaan bloeden, dus uiteindelijk is het nu goed afgelopen maar jeetje wat was dit schrikken zeg!

Deze keer is het toch allemaal anders dan met Luuk, echt het waren sowieso hele spannende eerste weken. Hopelijk gaat het vanaf nu beter!

We mochten meteen de 13 weken echo doen omdat we er toch waren en ze tijd hadden voor ons, dan hoefde we vrijdag ook niet terug te komen! Deze echo was ook goed, 2 kamers 2 boezems dat ik voor mij zo ontzettend fijn om te horen, aangezien ik 1 hartkamer mis. Alles zat erop en eraan en we waren dolgelukkig toen we naar huis reden! En ja op de terugweg was Luuk weer zijn drukke zelf gelukkig maar!!