Bijna een jaar later

Jeetje dat is alweer lang geleden dat ik mijn blog "met een lach en een traan" heb geschreven.
Wat was dat toen een heftig jaar waar ik in een rollercoaster zat. Vandaag eens terug zitten lezen, dat ik zoiets even in een blog heb neergezet, is toch wel pittig om het dan terug te lezen.

Nu zijn we inmiddels alweer een jaar verder, natuurlijk zijn er ups en downs geweest. En wat genieten we volop van onze meid Milou die het hartstikke goed doet.
Ze heeft heel veel dingetjes wat aan mijn zusje doet denken en dat is stiekem toch wel geweldig!!
Het verdriet heb ik beetje bij beetje een plek kunnen geven in het afgelopen jaar. Milou is er niet om het verdriet op te vangen maar het helpt wel mee met het stukje rouw verwerking die er bij komt kijken.
Als ik Milou nog niet had gehad weet ik niet hoe het dan was geweest, denk dat ik dan in een heel ander schuitje zou zitten.

Soms zijn er nog van die verdrietige momenten, zoals ook in april toen mijn zusje een jaar overleden was. Alles kwam die dag weer boven. Het was zo apart om mee te maken. Milou keek me aan, legde haar hoofdje in mijn nek en haar handje tegen mijn wang, net alsof ze wilde zeggen: "mama het is goed zo, huil maar".
En dan besef je waar je alles ook alweer voor doet, en dat je moet genieten van iedere dag die je hebt.

Langzaamaan maakt het verdriet nu plaats voor gemis en is het heerlijk om me met mijn meisje en gezinnetje bezig te houden.
Een mooier iets kan ik me op dit moment niet bedenken....