Bijna 2 jaar verder....

Vorig jaar, precies een jaar na het overlijden van Mads, bleek ik weer zwanger te zijn van ons 3e kindje. Wat n vreugde op Lynn d’r verjaardag, maar gelijk ook de angst... Wat als het mis gaat? Wat als het toch verkeerd blijkt te gaan? Wat als we dit kindje ook verliezen?

De vreugde die we bij Lynn en Mads hadden bij het ontdekken van de zwangerschap was nu anders.... Niet meer onbevangen!

We leefden deze zwangerschap van afspraak naar afspraak, echo naar echo, alle stappen weloverwogen. Mocht het toch mis gaan, dan wel zo dat we er alles aan gedaan hadden. En niet met het gevoel ‘wat nou als we...’

De zwangerschap vergde fysiek en mentaal een behoorlijke strijd. Uiteindelijk is op 12 maart onze mooie dochter Bo, zusje van Lynn en Mads, geboren. Wat een rijkdom!

Maar het gemis van Mads blijft... Zeker in deze periode. Dit hadden we namelijk ook met hem willen meemaken en delen.

‘Ik draag je bij me

tot ik je weer zie’