Bewegend beeld

Vanochtend heb ik ons regenboogje voor het konijnenhok neergezet. Het konijn hupst een beetje heen en weer en dat is heel interessant. En ik kan even rustig verder met inpakken voor de vakantie. Achter me hoor ik vrolijke geluidjes en af en toe zelfs een schaterlach. Wat heerlijk! Echt weer even zo'n genietmomentje.

Het is zo mooi om te zien dat de wereld van ons regenboogje steeds groter wordt. Hij lijkt zich steeds bewuster van alles wat er om hem heen gebeurt. Hij volgt mens en dier en lijkt zelfs verveeld als er even geen bewegend beeld is. Wat kan hij daar dan lekker om mopperen. 

Af en toe schuifelt hij net iets te dichtbij, maar ach. Hij is gelukkig en verliest het konijn niet uit het oog. Tot ik een 'bonk' hoor. Het schateren maakt plaats voor diep verdiet. Hij kon zichzelf niet meer rechtop houden en raakte de vloer net iets te hard met zijn hoofd. Ik til hem op en troost hem.

 We lopen rustig door het huis heen. Zijn hoofd ligt op mijn schouder terwijl ik hem rustig wieg. Af en toe komt er nog een harde snik. Tot hij ineens zijn hoofd optilt en zijn nek bijna verdraaid. We lopen langs Mees zijn plekje en blijkbaar trekt iets zijn aandacht.

We blijven even samen staan en ik besluit de broers aan elkaar voor te stellen. 'Dit is Mees. Hij is jouw kleine grote broer.' En 'Nou Mees dit is jouw kleine broertje en hij komt even bij je kijken.' Ik zie de ogen van ons regenboogje rustig over het plekje glijden. Hij kijkt naar de foto, naar het kaarsje, de vlinderboom, het kunstwerk en naar de lichtblauwe urn. Genoeg om naar te kijken. Het doet me goed dat de twee broers elkaar hebben ontmoet. Een ongedwongen eerste kennismaking. 

In mijn hoofd wist ik niet goed hoe en wanneer ik ons regenboogje en Mees aan elkaar moest gaan voorstellen. Hier was ik tijdens de zwangerschap van ons regenboogje al mee bezig. Hoe zou ik dit willen doen en wat is goed om te doen? We hebben het thuis natuurlijk wel veel over Mees. Voor ons meisje is Mees een soort van 'normaal' en ze weet ook wie Mees is en hoe hij eruit zag. Maar dat gaat voor ons regenboogje niet op. Hij heeft Mees nooit echt gezien of gevoeld. Voor hem zal het blijven bij de foto's, Mees zijn plekje en de verhalen. Ik wil graag dat Mees er ook voor hem gewoon bij hoort, maar ik heb Mees eigenlijk nog nooit bewust voor hem genoemd. 

Tot nu. Soms gebeuren dingen dus gewoon. En nu zijn we begonnen. Ons regenboogje heeft zelf het startsein gegeven. Het is duidelijk dat zijn wereld echt steeds een beetje groter wordt. Vanaf nu zal ik Mees regelmatig even bewust bij hem noemen. Het is toch zijn kleine grote broer!

Zo plotseling als dat dit moment kwam, zo plotseling is het ook weer over. Tja... bewegend beeld is het natuurlijk niet. Voor dat bewegende beeld leg ik ons regenboogje maar weer terug op zijn plek voor het konijnenhok. Een hupsend konijn blijft interessant en het verhaal van zijn kleine grote broer komt nog wel!