Bevolkingsonderzoek

Wanneer je 30 word krijg je een uitnodiging thuis gestuurd voor het baarmoederhals bevolkingsonderzoek. Zo ook kreeg ik deze uitnodiging iets na mijn 30e verjaardag. Ik zag het directe nut er niet van om dit zo snel mogelijk te doen, ik dacht ik doe dit wel even op het moment dat ik voor meer dingen naar de huisarts moet. Dat moment brak afgelopen juni aan. 

In januari heb ik een aanrijding gehad met een auto die mij over het hoofd heeft gezien op het fietspad. Meneer is afgeslagen de hoofdweg op en schepte mij mee. Hier ben ik met mijn hoofd op de weg gevallen met veel gevolgen. Na maanden revalideren werd het niet beter met mijn hoofdklachten  en ik vond dat ik in juni maar naar de huisarts moest gaan omdat het nu wel erg lang duurde. 

Dus een afspraak bij de huisarts gemaakt voor mijn hoofdklachten en voor een uitstrijkje. Samen met mijn klachten van mijn buik was het maar goed dat ik een uitstrijkje liet maken. Maar alles leek er goed uit te zien dus geen zorgen.

Een paar dagen later werd ik op mijn werk gebeld door mijn huisarts met de mededeling dat mijn uitstrijkje een ernstige afwijking had. Ik had PAP 3B. Vanaf dat moment kwam alles op gang. Mijn huisarts waarschuwde mij dat ik absoluut niet mocht gaan kijken op Google want in de gevallen van Google ben je dan al dood. Maar, je weet waarvoor dit onderzoek word gedaan, en je weet wat het betekend als je een ernstige afwijking hebt in je terugkoppeling. Je snapt wel dat ik op mijn werk niet echt productief meer ben geweest. Ik kon alleen nog maar denken aan mijn 2 lieve nog te kleine kinderen die met heel veel pech een zieke moeder zouden hebben. Die eerste nachten waren vreselijk, ik droomde er zelfs over hoe het in het ergste geval zou kunnen gaan. Gelukkig kon ik mezelf wel herpakken. Het was immers nog niet vastgesteld om wat voor afwijkende en/of onrustige cellen het ging.

Ik moest in juli naar de gynaecoloog om mijn afwijkende cellen weg te laten schaven. Ik bloedde behoorlijk en heb ik contact over gehad met de gynaecoloog, ook het gesprek waar de uitslagen van de kweek van de cellen werden besproken aangegeven dat ik me toch nog niet goed voelde. Veel last van buikpijn, onregelmatige menstruatie en tussentijds bloedverlies. Ik moest het nog even afwachten. Wel positief bericht gekregen over de cellen die op de kweek hadden gestaan. Deze schenen alleen onrustig te zijn, niet goed maar God Dank geen kankercellen waar je toch 1 op de 3 met deze uitslag kans op hebt.

Nog weken gewacht, maar steeds meer buikpijn, nog steeds onregelmatige menstruatie en tussentijds bloedverlies. Weer een nieuwe afspraak bij de gynaecoloog gemaakt. De gynaecoloog heeft een inwendig onderzoek gedaan, een echo gemaakt en alles bekeken. Gelukkig leek alles goed. Wel leek door het inwendige onderzoek dat de pijn van mijn blaas kwam. Een extra uitstrijkje om opeens een pap 4 of pap 5 uit te sluiten en urine op kweek. 

Anderhalve week later verga ik op zondag ochtend van de buikpijn. Ik hoefde niet ongesteld te worden en het zou ook niet rond mijn eisprong zitten. De pijn kwam wederom van onder in mijn buik. Ik dacht, zal wel een dagje zijn. Maar het hield aan, 5 dagen lang buikpijn, dit leek me toch niet helemaal de bedoeling dus ik weer bellen met de afdeling gynaecologie, bellen met de doktersassistente van mijn huisarts en weer met de gynaecologie. Uiteindelijk kon gynaecologie niks voor me betekenen voor dat de nieuwe kweken binnen waren dus nog een nieuwe urine kweek naar de huisarts gebracht. Hier kwam geen ontsteking uit, op zich fijn dat het geen blaasontsteking is, maar wat is het dan wel…

Ik moest nog tot donderdag wachten tot de uitslag van de gynaecoloog. En eindelijk, woensdag werd ik gebeld met de nieuwe uitslagen. Mijn uitstrijkje was terug gegaan naar een pap2 en hpv negatief! Wat een ontzettend fijne uitslag. Als nog staat er een nieuw uitstrijkje gepland voor januari, maar gynaecologisch is er nu niks meer “mis” met mij.

Nu komt alleen de angst voor andere ernstige aandoeningen wel vaker om de hoek kijken. Want, als je pijn hebt in je lichaam geeft je lichaam iets aan. Maar als het ene uitgesloten is moet er een andere oorzaak voor zijn die nog gevonden moet worden. Gelukkig had ik ook direct een afspraak bij de huisarts staan een dag na het goede nieuws van de gynaecoloog.  Bij de huisarts aangekomen, de klachten te hebben besproken en een snel onderzoekje van mijn buik kwam de huisarts met een mogelijke diagnose van het prikkelbaar darmsyndroom. Met een doosje tabletjes mee naar huis mee te moeten nemen hebben we over twee weken weer contact of er verandering in is gekomen.

Na alles ben ik er wel achter hoe vreselijk belangrijk het onderzoek is. Ondanks dat het vreselijk is om voor inbekenden je benen open te gooien moet je dit toch echt voor jezelf doen. Ik hoop dat ik niet later nog met een heftig verhaal hoef te komen en de pijn inderdaad bij mijn darmen weg komt en makkelijk opgelost kan worden.