Bevalling van onze mini Flipse.

Daar lag ik dan op bed te wachten.. Mijn vriend ging nog even koffie halen, maar was daarbij even vergeten de deur dicht te doen. Nou dat heeft hij geweten. Op dat moment hoorde ik net een vrouw op de andere kamer kei en keihard gillen! oh WAUW staat mij dat ook te wachten... De verloskundige gaf hem gelijk " op zijn kop" en zei volgende keer toch maar even de deur dicht doen. 

Omdat de bevalling aan het beginnen was mocht ik nog even naar de wc dus dat deed ik ook braaf en vriendlief moest bij mij blijven. Niets vermoedend zat ik op de wc totdat ik hem verschrikt net niet brakend zag kijken en naar mij zag wijzen. Bleek ik dus mijn slijmprop te hebben verloren tijdens het plassen. Ik heb over mijn grote buik heen gekeken en snapte het wel want het zag er nou niet echt heel smakelijk uit. 

Na het plassen vroeg de verloskundige of ik niet in bad wilde gaan.. Ik ben niet echt een bad lief hebber maar ik kan je zeggen dat op dat moment ik toch wel naar haar heb geluisterd. Wat was dat even fijn zeg althans voor mijn gevoel was ik toen al de gehele tijd aan het persen. Het water gaf me wel hier en daar wat ontspanning. 

Toen het echt niet meer te houden was hebben ze me met zijn 3e uit bad gehaald (vriendlief , verloskundige en de kraamhulp). Half afgedroogd ben ik waggelend naar het bed toe gelopen. Daar mocht ik vrijwel direct gaan persen. Ondertussen maakte ik allerlei grapjes want wanneer ik pijn heb ga ik vaak lachen. Tijdens de intake gesprekken had ik aangegeven geen pijnstilling te willen. Moet eerlijk zeggen dat ik er nog wel om heb gevraagd op het moment dat ik voelde dat ik het niet vol ging houden maar omdat ik al zo veel cm ontsluiting had mocht ik niks meer. 

De verloskundige had al vrij snel in de gaten dat ik het even zwaar had en daardoor besloot ze dat ik op handen en knieën moest gaan zitten. Het liefst wilde ze ook dat ik op deze manier zou gaan bevallen maar omdat ik aan beide knieën geopereerd ben (kruisband operaties) is deze positie best lastig/pijnlijk. En daar kwamen de grapjes weer.. Ik weet nog dat ik riep ; Annemarie Koekkoek. Toch besloot ik na een aantal weeën om weer op mijn rug te gaan liggen. En daar kwam na een aantal keer persen, het per ongeluk bijten in de arm van mijn vriend, ons kleine wondertje ter wereld. 

Op het moment dat ze ter wereld kwam had ze lichtjes haar navelstreng om haar nek gewikkeld omdat deze lang en smal was en de verloskundige direct gehandeld heeft was er niet veel aan de hand. Pfieuw ! Wel met de weet van haar niertje heb ik wanneer ze in mijn armen kwam haar van top tot teen bekeken. Ik weet niet of je dit eigenlijk altijd doet als ouders maar op één of andere manier wilde ik een bevestiging dat ze aan de buitenkant oké was. En dat was zo ! Ze was PERFECT, zelfs met haar kleine puntige hoofdje. (trok gelukkig snel weer weg)

Daar kwam dan de vraag en hoe heet ze ? beide zeiden we in koor " Noë Marie Irene Flipse" Marie vernoemd naar de tweedeknaam van mijn moeder en Irene naar de tweede naam van mijn vriend zijn moeder. 

Omdat er bij Noë tijdens de echo's geconstateerd is dat ze maar 1 nier zou hebben moesten we in het ziekenhuis blijven totdat de kinderarts haar zou komen controleren. Het wachten heeft enorm lang geduurd Noë was geboren om 04:35 en tegen de tijd dat de arts eraan kwam was het alweer 9:00. 

Binnen die tijd hebben we wel het magische momentje gehad dat ze zelfstandig al kruipend mijn borst op zocht. Iets wat me altijd bij zou blijven zo BIJZONDER! 

Nou na al die uren wachten in de kamer waar ik ook bevallen was kwam uiteindelijk 3 man sterk de kinderarts....