Best eng als je moeder verdwijnt

Toen de zomervakantie begon was ik niet mijn vrolijke zelf. Ik was snel geïrriteerd, boos en verdrietig. Ik was niet de moeder die ik anders ben. Normaal gesproken ben ik diegene die alles bij elkaar houd, regelt, stuurt en zorgt. Nu was ik een soort tegenovergestelde versie van mij zelf. Kattig en boos. Dan weer ruzie zoekend, vervolgens afwezig.

Dieptepunt was onze week in Ierland. Ik heb heel erg mijn best gedaan het niet voor iedereen te verpesten maar toch was de sfeer vaak gespannen. Omdat ik mopperde op mijn man zijn rijstijl, of het feit dat ik weer moest bedenken wat we gingen doen. De moeder die dit soort dingen bedenkt was er niet. De moeder die troost en sust was er niet. De moeder die grapjes maakt en keihard mee zingt met Kinderen voor Kinderen was er niet. Ze had plaats gemaakt voor een heks. Zo voelde ik me en zo zag ik er uit; grauw, grijs en lelijk. Deze heks zorgde ervoor dat iedereen van slag was. Want de stabiele factor, mama, Natasja, was volledig door haar overgenomen. De meiden kibbelde , Mirthe was dwars en manlief durfde al snel helemaal niks meer tegen deze andere vrouw te zeggen. 

Hoogtepunten waren de weekenden bij mijn ouders. Alleen, of in hun goede handen, verwend en in de watten gelegd. Opgeladen voor thuis. Waar alles was doorgegaan zonder mij! Dat kan dus gewoon he!

Inmiddels voel ik mij beter. Ik heb medicatie voorgeschreven gekregen en ben stabieler. Ik betrap mezelf op het maken van een grapje en zing weer mee met de radio.

De heks lijkt weg te vliegen. Liefst zou ze eerst nog een vergeetspreuk toveren, zodat we allemaal de afgelopen weken kunnen wissen uit ons geheugen. Maar toveren kan ze niet want ze heeft geen toverstaf. 

Wat ik heb is een stoplicht. Dit werkt als volgt:

Groen zijn de dingen die me energie geven of voor ontspanning zorgen; lezen, wandelen, een kopje thee in de zon, alleen of met een vriendin.

Oranje zijn die dingen die energie kosten maar nodig zijn: werk, huishouden, boodschappen, de zorg voor Mirthe. Oranje zit altijd tussen twee groene blokjes in.

Geel zijn de zaken die ik moet laten rusten. De puberzaken; hún was, hún rommel, hún werk, hún school.

Rood moet ik vermijden; 'ja' zeggen tegen iets wat ik niet wil, het hele huis aan kant voor ik ga werken, me verplicht voelen dingen te doen, die ik niet wíl doen. Deze dingen vreten energie!

Ik kijk uit naar volgende week, als school weer begint en ik na dat ik Mirthe naar school heb gebracht (oranje), ga sporten (groen). En 's avonds na het eten luister ik naar de verhalen van Lieke en Meike, over school, werk en stage maar push of stuur niet (geel!).

Zaak is balans te houden in de kleuren, als een soort regenboog. Zo ga ik proberen er voor te zorgen dat de heks weg blijft en Natasja terug komt en blijft. Ik kan niet beloven dat de heks nooit terug zal komen. Misschien komt ze terug in de vorm van een stemmetje, die mij zegt dat het oké is voor mij zelf te zorgen. Dat zal ik niet zo erg vinden. Of misschien krijg ik toch een toverstaf van haar voor ze weg vliegt op haar bezem en kan ik zo nu en dan een regenboog aan de hemel toveren, die mij zal herinneren aan dat stoplicht. Ik hoop dan dat deze kleuren zullen reflecteren op mij, Natasja, en mij mijn kleur weer terug geven. Want ik ben wel klaar met de grauwe, grijze versie van mijzelf.