Being a mom..

Afgelopen maart is het al een jaar geleden dat ik thuis kwam te zitten door Corona. Iedereen moest thuiswerken en aangezien ik vervangend werk had omdat ik zwanger was, zat ik ook thuis. Al gauw werd er besloten vanuit mijn werk dat ik met vervroegd verlof mocht gaan. Stiekem vond ik dit prima, want zo kon ik me volledig richten op Jason en de baby in mijn buik.

Helaas konden we niet veel leuks doen, omdat alles dicht was. Ik heb me gelukkig elke dag prima vermaakt met hem! En heerlijk nestelen en alles voorbereiden voor de mini. Nu dik een jaar later zit ik eigenlijk nog steeds thuis. Wel ben ik erg dankbaar dat ik de afgelopen 9 maanden van Hailey, alles heb meegekregen.

Elke sprong die ze maakt, nieuwe dingen die ze opeens doet en haar zien groeien tot een echte dametje.

Maar het kriebelt... Ik wil weer iets doen, iets voor mezelf, iets wat mij energie geeft waardoor ik me ook lekkerder en beter voel.  Hoe gek ik ook op mijn kindjes ben, ik kom er steeds meer achter dat iets voor jezelf hebben heel belangrijk is. Hebben jullie dat ook?!

Voor mijn partner is er niet veel veranderd, hij gaat nog elke dag naar z'n werk, hij ziet nog een deel van de collega's en maakt genoeg mee. De hoogtepunten van mijn dag zijn: het aantal luiers die ik verschoond heb en of die twee kleine boefjes een beetje lief zijn geweest haha.

Ik hoop zo dat de luchtvaart straks wat meer aantrekt en ik weer lekker mijn eigen ding mag doen! Hopen jullie met mij mee?:)