Balans

Soms gebeuren er toch echt dingen, waardoor je achter alles een vraagteken gaat zetten.. Ben ik tevreden met... Ben ik wel een goede moeder.... Ben ik nog wel een goeie vriendin... enz enz.

Zoveel vragen en ook zoveel antwoorden die mogelijk zijn..

Heeft het dan toch echt met de zogenaamde magische 30 te maken.. Ik ben een paar maanden geleden 30 geworden.. Leuk een knalfuif, eigenlijk had ik er helemaal geen zin in! Maar je hebt toch die druk van buiten want ja het is een mijlpaal enzo... Maar voelde dit ook als een mijlpaal..
Je gaat toch terugkijken op een x aantal jaar en ja je hebt toch altijd een bepaalt beeld gehad over hoe het leven zou zijn als je dan toch zo "oud" zou zijn... Mijn beeld Gelukkig getrouwd 2 schatten van kinderen en een bloeiende bedrijf.. Helaas is dat niet waargemaakt. Niet getrouwd en het zal waarschijnlijk binnenkort ook wel niet gebeuren.. Helaas ook geen bloeiend bedrijf... Maar dan toch 1 schat van een kind!! Ook al is dat niet van een leien dakje gegaan.. ongepland door de anticonceptie heen zwanger geworden... Met alle vooroordelen van dien... En jullie kunnen mij denk ik als geen ander begrijpen dat dat niet leuk is want ja zwanger worden doe je toch echt niet alleen, en dan al die kritiek die je over je heen krijgt, ik ben ouder als mijn vriend dus ja ik had voorzichtiger moeten wezen.. Ik had zeker de pil vergeten en dat soort dingen meer.. Ik vond dat heel lastig, dat ik me toen eigenlijk in me eentje moest verdedigen tegen de "wereld" om mij heen.. Vriendinnen die je links laten liggen omdat je zwanger bent... Heel lastig heb ik het ermee gehad en nog steeds... Het voelt voor mij alsof ik een gezegend ben met een kind maar om dit te mogen ontvangen heb ik alles maar dan ook alles wat ik voor mezelf had moeten opgeven... Onze relatie samen (mijn vriend en ik) bezegeld met een kind maar verder is alles in een slob geraakt... aandacht voor elkaar is er niet.. Zo zit ik altijd te grappen dat ie ze minnares mij dus weer in de steek laat om aan de andere kant van de kamer zijn vrouw liefde en genegenheid te geven zijn Playstation.. Die strijd ga ik niet meer aan ik wil ook dat er vrede kan heersen in ons huis en niet altijd maar discussie over een playstation...

Mijn werk daar werd ik met de eerstvolgende contractverlenging op straat gezet... Hoefde ze zich ook geen zorgen te maken over een vervanging voor de zwangerschapsverlof enz... en hoe dat dan daarna ging.. Dus ja dat hield ook op.. Lekker dan ben je zwanger verlies je je baan en tja ga maar is solliciteren met een zwangere buik..

En tja ook mijn sociale wereld brokkelde langzaam af.. Want ja ik kon niet meer stappen en gezellig een wijntje drinken mijn vriendinnen hadden me gewoon keihard afgeschreven.. Laat daar dan ook nog is bijkomen dat ik een emo eter ben... hups 50 kilo eraan in de zwangerschap...Mijn kleine innie minnie flatje dat werd dan ook mijn wereld.. Dus tja dat lichaam werd er ook niet beter op....

En dan zijn we bij vandaag de dag wel weer die 45 kilo afgevallen toch tegen beter weten in het contact wat opgepakt (ook al blijft dat altijd van mijn kant komen) Wel weer lekker aan het werk van coupeusse naar werken in de zorg (huishoudelijke dienst) Wat mij echt heel veel voldoening geeft!! eff weg van huis..

Maar toch blijven daar die vragen en onzekerheid...

Hoe ga ik hier het beste mee om?????????? TIPS ZIJN ZEEEEER WELKOM