7 jaar geleden
Baby blues, gelukkig en ongelukkig
Net bevallen, blauwe wolk en toch af en toe verdrietig
Afgelopen december, 3e kerstdag ben ik bevallen van mijn kleine lieve wondertje.
Ik had gehoopt op een normale bevalling, er was wel een ballon geplaatst, omdat ze m al zouden gaan halen, omdat hij klein was en weinig bewoog. Ik moest de nacht in het ziekenhuis blijven en de volgende ochtend werden mijn vliezen gebroken tot 2x aan toe, maar ik verloor geen vruchtwater. Ik werd aangesloten op een ctg en voelde wel een soort van menstruatie krampen, maar geen weeën.
Zij hartslag daalde naar 50 en ging niet meer naar boven, dus werd er besloten om een spoed keizersnee te doen.
Ik had dat nog nooit meegemaakt en het ging allemaal in een sneltreinvaart, mijn moeder ging mee, want ze zou bij de bevalling zijn, mijn zus zou er ook bij zijn, maar die was er niet op tijd. Ik kreeg een ruggenprik, maar die werkte niet snel genoeg, dus moest ik onder volledige narcose, mijn moeder werd weggestuurd.
Toen ik wakker werd, stond mijn vader naast me, met mijn zoontje en ik kan je vertellen, dat is raar wakker worden, aangezien ik helemaal niks heb meegekregen vd bevalling. Ik was dolblij met mijn zoontje, maar het is raar om te zien op foto's van mijn zus, dat mijn moeder de navelstreng heeft doorgeknipt en dat hij in een couveuse heeft gelezen.
Ik moest 3 dagen in het ziekenhuis blijven en met de 3e dag begonnen de huilbuien, ik zag er tegenop om naar huis te gaan.
Ik kreeg kraamhulp, een schat van een vrouw en ze heeft me goed geholpen, maar de tranen bleven komen, soms heel onverwachts. Mijn dochter is erg blij met haar broertje, maar ze eist wel heel veel aandacht af en toe.
Ik ben nu twee weken verder, maar ik merk dat ik "op" ben, ik voel me af en toe somber en soms kan ik boos worden op mijn dochter om niks. Ik hoor blij en vrolijk te zijn, maar soms wil ik alleen maar huilen.
Mijn moeder zegt, dat ik uit kan rusten, nu mijn dochter naar de basisschool is, maar dat is moeilijk, want als mijn moeder komt, verwacht ze dat ik uit bed kom en straks komt het consultatie bureau langs.
Soms heb ik het gevoel dat ik gewoon geen energie meer heb en vraag me af of dat normaal is en wanneer het over gaat.
Want ik ben super gelukkig met mijn zoon en natuurlijk ook met mijn dochter, ik wil zelfs een 3e kindje, maar pas als ik wat genezen van mijn keizersnee.
Anoniem
Jammer dat je geen budget hebt om hulp te zoeken want als ik zo lees heb je het hard nodig. Kun je niet overwegen om toch hulp te zoeken, of instanties die al een luisterend oor bieden
Mommy16.08.2k16
Ik ben tot 3 maanden echt ongelukkig geweest van op te zijn, toen was het een maandje aan de betere kant en daarna zat ik er dubbel en dik door tot nu toe nog. Ik slaap maar 2 uren per nacht, eet weinig en voel me echt depressief nu. Het enige wat helpt volgens mij is er over praten met uw vroedvrouw als je die nog hebt of bij een psycholoog in het ziekenhuis die er speciaal is voor moeders die wat depressief zijn na de bevalling. Ikzelf heb jammer genoeg geen budget voor die dingen waardoor ik ook niet meer uit mijn put geraak die elke dag dieper wordt gegraven. Ik heb ook niet echt meer vriendinnen doordat mijn zoontje een aangeboren afwijking heeft en dat maakt het allemaal zoveel erger. Ik wou soms dat ik ook gewoon met iemand kon praten die me niet beoordeeld en mij begrijpt. Mijn vriend snapt me helemaal niet en dat maakt het zo moeilijk. Hij zit op dat welbesproken roze wolkje...
Anoniem
Beste bianca Ik denk dat je de lat voor jezelf veel te hoog legt.. Natuurlijk ben je moe.. Je hebt een grote buik operatie gehad! Vergeet dat niet.. Daarnaast heb je een narcose gehad, sommige mensen hebben na een maand nog last van vermoeidheid. Bovendien gieren de hormonen door je lijf om nog maar te zwijgen over de gebroken nachten en de dagelijkse zorg voor niet 1 maar 2 kleine kinderen. En dat is nog niet alles.. Je hebt ook nog te maken met een stuk emotie en verwerking van de bevalling. Wat mij betreft heb je alle recht om moe te zijn en zijn huilbuien heel normaal. Je bent niet alleen kraamvrouw maar ook een operatie patiënt in herstel. Gun jezelf wat meer tijd, spreekje gevoelens uit, geef je vermoeidheid duidelijk aan en vraag om hulp.. Je dochter een dagje door oma laten verwennen is een feestje voor haar! Als je nu nog steeds aan jezelf twijfelt zou ik je adviseren om naar je huisarts te gaan of je verloskundige om advies vragen. Je bent absoluut niet raar om je zo te voelen.. Je bent juist een sterke vrouw want je doet het wel allemaal ondanks alles wat hierboven staat Ik wens je beterschap en heel veel geluk!
mamavan4kids
Wat een heftige bevalling zeg, heb zelf 2 x een spoed keizersnede gehad gelukkig wel met ruggenprik maar prettig is het idd zeker niet. Je bent nog maar pas bevallen en je lichaam heeft gewoon tijd nodig te herstellen is keizersnede is best wel een heftige buikoperatie dus heel normaal dat je ook veel moe bent en je zoontje heeft tijd en aandacht nodig en je dochter ook nog. Misschien kan je moeder als ze toch komt een paar uurtjes naar de kinderen kijken zodat jij wat meer kunt bijslapen dat zal je echt al goed doen. Natuurlijk kun je ook even je ijzer en je b12 laten checken bij de huisarts. Geniet lekker van je kids en geef je lichaam de tijd om te herstellen Meis knuff