Avonturen sparen

Mijn ouders lieten ons altijd behoorlijk vrij. Zo mochten we bijvoorbeeld al vroeg op stap naar de ‘grote’ stad (mits ze wisten waar we ongeveer waren en met wie) en werd er enthousiast gereageerd toen ik, nog best jong, in het buitenland wilde gaan werken. Het zal er vast iets mee te maken hebben dat mijn ouders vroeger zelf voor discotheken in Spanje werkte, maar toch. Vond ik dus héél fijn. Dat ik mijn plannen en dromen kon najagen, lekker op avontuur mocht. Natuurlijk ging het niet altijd van een leien dakje hè: banen bleken niet zo leuk als de foto’s en verhalen op internet deden lijken, je verdiende er geen drol en het geld vloog er doorheen (sorry pap en mam, ook voor dat telefoonabonnement). Ook kwam ik zelfs een keer eerder naar huis en besloot toen een week later om toch maar weer terug te vliegen. Maar het was geweldig. Ik had het voor geen goud willen missen. Een heel klein deel van mij moet er niet aan denken dat zij ooit van die onverantwoorde dingen gaat doen zoals ik deed, maar ik gun haar echt die ervaring. Het avontuur. Zelf het vliegtuig pakken naar een mooie bestemming, het voor jezelf moeten zorgen, vrienden voor het leven maken, ‘s ochtends de discotheek uitrollen, de zon zien opkomen en tijdens een gezellig etentje weer zien ondergaan. Op één voorwaarde: dat we wel een keer mogen langskomen.