4 jaar geleden
Angst voor pesters
Laat ik met de deur in huis vallen, ik heb nu al angst voor de basisschool. Mijn dochter is nog maar 2,5 maand oud, maar de angst is er. Ik ben vroeger namelijk erg gepest op de basisschool en hierdoor heb ik een vervelende basisschool periode gehad. Naderhand moest ik hier zelfs voor in therapie zo onzeker was ik.
Nu hoop ik zo dat mijn dochter dit later niet hoeft mee te maken. Ik snap bepaalde mensen ergens wel dat ze geen kinderen willen door wat hen is overkomen. Maar ik heb besloten mijn grootste droom om moeder te worden dus niet af te laten pakken door hen.
Wat als mijn dochter straks ook een buiten beentje wordt en daardoor gepest? Hoe ga ik hier dan mee om? Ik zie mijzelf dan niet zo sterk zijn als mijn eigen ouders namelijk. Als ik er nu alleen al aan denk dat dit kan gebeuren breekt mijn hart in duizend stukjes.
Ik zou het echt verschrikkelijk vinden om mijn dochter op te zien groeien met dezelfde pijn en weinig tot geen vriendjes. En dat als ze later ouder is, dat net als bij mij de pesters het vergeten zijn en opeens ‘gezellig’ met je komen praten. Ik hoop zo dat deze pijn haar bespaard blijft, maar de angst die blijft.
Totdat mijn dochter geboren was kon ik, door de therapie, over mijn eigen pest verleden praten en naar verhalen van anderen luisteren. Maar nu, ik hoef maar een verhaal op Facebook of televisie te zien en de tranen komen al
Ben ik de enige met deze angst voor haar kind?
Ilsealice
Ik dacht dat dit wel mee veel totdat onze oudste daadwerkelijk naar de basisschool ging. Zelf jaren gepest op de middelbare scheel, nog niet eens op de basisschool. En toch de angst. Dat onze oudste in groep 2 zat, eind groep 2, was er een klasgenootje/vriendinnetje wat regelmatig gemeen deed: ze zei dan dingen over mijn dochter die niet waar waren, of ze duwde haar. Onze dochter reageerde hier thuis op door weer flinke boze buien te hebben, waar we moeilijk mee om konden gaan. Een keer, na zo'n boze bui kwam het hoge woord eruit. Ik werd hier boos om, niet op mijn dochter maar om de situatie. Dit aangejaagd bij de juf, ze zou erop letten. Echter het gebeurde heel vaak op weg naar 'lunchbesteding'. Het stomme was, was dat mijn dochter haar ook als beste vriendin zag. Dus ik vertelde haar dat vriendinnen zo niet doen. Af en toe een grapje kan, maar geen gemene dingen. Ik ben zelfs naar de juf van groep 3 gegaan om te vertellen dat ik ze niet naast elkaar wilde hebben zitten. Op dat moment schoot ik vol en vertelde haar dat ik ook gepest was, maar hetgeen ik nog het meest verdrietig was, was dat onze dochter zei "maar straks heb ik geen vriendinnetjes!". En dan ben je nog maar 6 jaar oud en dan denk je al hier over na?!? Ik wil dat haar basisschooltijd onbezorgd is, gewoon leuk en vertrouwd. Niet dat ik wil dat ze dan maar op de middelbare school gepest moet worden. In zn geheel niet, ik weet wat dit doet met je. Mijn zelfvertrouwen is regelmatig 0,0. Bepaalde groepen jongeren (jongeren he.....hoe oud ben ik nu!?!) vermijd ik liever, bang voor reacties. Geen idee waarom, ik ben een getrouwde moeder, alsof ze mij van commentaar zullen voorzien. 😬 Ik begrijp en snap je angst heel goed. Probeer het los te laten, dat probeer ik ook. Kinderen voelen dit soort dingen aan en zullen dan juist onzeker worden. 'Gelukkig' heb je nog 4 jaar. Onze dochters zitten inmiddels al op school, groep 3 en groep 2!
El83
Nee ik herken hem ook. Ik ben jarenlang gepest en ben er nu ook overgevoelig voor nu mijn zoon op school zit. Gelukkig heb ik een partner die mee kan relativeren