Alweer bijna een jaar voorbij!

Alweer bijna een jaar voorbij, vorig jaar rond deze tijd zat ik met een dikke buik op de bank, wachtend tot ons tweede kindje geboren zou worden. Het zou uiteindelijk nog ruim een maand duren want eigenlijk had ze het wel naar haar zin in mama's buik. 

Het eerste hoogtepunt was dan ook de geboorte van onze tweede dochter op 30 januari! Wat waren we blij met dit kleine nieuwe mensje in ons leven. Het kindje dat ons gezinnetje weer zou verrijken.

Nu zijn we alweer bijna een jaar verder, het cliché komt weer om de hoek kijken, want wat is de tijd hard gegaan. Niet alleen leuke dingen, de start van mij en mijn tweede dochter Eline was niet altijd even fijn. Eline die last bleek te hebben van verborgen reflux en langzaam van een huilbaby veranderde in een lieve dreumes. En dan ik die moest toegeven dat ze helemaal niet op een roze wolk zat, dat ik af en toe het liefst mijn kind weg wilde geven omdat ik het huilen gewoon niet meer kon horen. Pfff wat heb ik me daar schuldig over gevoeld en dat doe ik nog steeds. Natuurlijk kost het tijd om je weer beter te voelen maar ik kan gelukkig zeggen dat ik wel de goede richting in ga. Ook al zijn er nog steeds dagen dat ik het liefst in bed blijf liggen, zo zijn de feestdagen echt niet altijd fijn. Nu ben ik nooit iemand geweest die graag in een groot gezelschap verkeerd ( vroeger met mijn eigen verjaardag zat ik huilend op de trap omdat het te druk was. ). Maar nu ik zelf nog aan het herstellen ben van mijn depressie is dit gevoel nog vele malen sterker. Gelukkig was het alleen op kerstavond druk, de kinderen waren gelukkig bij opa en oma en wij zijn bij één van de broers van mijn man geweest. 

Een ander hoogtepunt van dit jaar was wel dat we zijn getrouwd! Na tien jaar samen zijn besloten we dat het toch maar eens tijd werd om het officieel op papier te laten zetten dat we bij elkaar horen. Het was een prachtige dag met familie en goede vrienden. Mensen die de hele dag bij ons waren, mensen waarvan wij vonden dat ze erbij hoorde omdat ze eigenlijk al zo lang deel uitmaken van ons leven. 

Het is een jaar vol ups en downs geweest en ook een jaar van nadenken. Is dit het complete gezin, willen we er nog een kindje bij? De vraag is nog steeds niet volmondig beantwoord al roept mijn hart heel hard dat er zeker nog ruimte is voor nog zo'n uniek mensje in ons leven.

Vooruit kijkend kunnen we alleen maar hopen dat volgend jaar een geweldig jaar gaat worden. Eentje met heel veel ups en maar weinig downs. En heel misschien het begin van een nieuw klein mensje in de maak!