Als ze ziekjes is blijft het spannend

Daar zit ik dan in de zon te kijken naar mijn spelende dochter. Half genietend en half bezorgd. Het gekke is dat ondanks dat ze ziekjes is, ze toch nog heerlijk kan spelen.

Wij hebben pittige tijden achter de rug. En de littekens zullen toch blijven.  Alle kinderen zijn wel eens ziek,maar toch betrap ik mij dat mijn pogingen van stoer doen niet helemaal werken. 

Bij haar geboorte merkte ik al snel dat ze echt niet goed dronk. Iedere keer werd ze aangelegd door de verzorgers in het ziekenhuis en liepen ze weer weg met als commentaar 'zo nu gaat ze drinken' ik als net prille moeder van mijn eerste kindje had geen idee hoe het moest voelen als een baby aan de borst zat. Ergens voelde het niet goed. Ik voelde net helemaal niks. Ik zag dat mijn kleine dame wat probeerde,maar er kwam echt niks uit.  Achteraf bleek ik gelijk te hebben. Thuis met de kraamzorg besloten wij de tongriem te laten klieven. Ze was nog geen week oud en de afspraak was al weer gepland.  Het drinken werd niet beter helaas! 

4 weken oud en er was een ruisje te horen in het hartje. Wij werden doorverwezen naar UMCG. Daar maakten wij kennis met de term VSD. Veel info en bakken met zorgen kregen wij op de koop toe. Riley was een kleine dame en het was zaak dat ze goed ging drinken. Als ze groeid is een operatie misschien niet eens nodig. Wij snapten dat haar voeding een groot probleem was. Het huidige ziekenhuis was wat ons betreft niet adrem genoeg. Dus maakten wij de overstap. Op naar martini ziekenhuis! Daar aangekomen bleken wij gelijk te hebben. Meteen werd ze aan de sondevoeding gezet. Borde vol calorieën ( jammie) 

Extra controle was noodzaak! Door de vsd ademde ze ook wat zwaar. Voor ons heel normaal, want wij hebben geen ander vergelijk. Tot ze opgenomen moest worden omdat ze vocht in de longen had. Arm, arm dametje! Schuld gevoel kwam hard binnen. Hadden wij dit kunnen weten? Wat al die afspraak niet hadden staan? Na de opname konden wij naar huis en ineens waren wij onzeker over ALLES! Wat was dat een rot fase. Wij begonnen de strijd met haar voeding en leerde heel snel alles over vsd en sondevoeding. Ons kindje had een slangetje in haar neus en dat was eerst heel pijnlijk en sneu. Nu onderdeel van haar en ze is nog steeds super knap🤭  Intussen werd alles versneld omtrent haar vsd. Ziekenhuis bezoeken was vaste prik geworden. Omdat wij het allemaal al zo makkelijk hadden kwam daar ineens corona! De etterbak die wij totaal niet konden gebruiken. Ons kind was een risicogroep. Corona moest ze niet krijgen wij waren dan bang dat ze het niet zou redden. Dus geïsoleerd leven en dit is echt niet iets wat je wil met je pasgeboren baby. Wij wilden trots overal heen met onze dochter! Gelukkig kwam daar het bericht in Juli. Haar operatie was ingepland. Spannende en angstige dagen volgde. De dag van de operatie en de 3 dagen na de operatie  waren ondragelijk. Ons kindje herkende wij pas na 4 dagen weer! Gelukkig is het een power baby! Haar herstel gind onwijs goed. 

Nu is ze gezond, nu heeft ze geen vsd, nu eet ze stuk beter! Toch zijn wij bang dat wij misschien iets niet zien. Is het hoestje iets anders dan verkoudheid, als ze niet zo goed eet valt ze dan zoveel af dat ze weer opgenomen moet worden.  Het gekke is wij denken niet dat ze corona heeft. Wij denken meer aan hartje, vocht in de longen en te mager zijn.

Misschien komt het wel hoor dat wij denken 'ach ze is even niet zo fit'  Voor ons is het nu gewoon nog steeds ergens nog wat spannend en zijn wij nog even extra bezorgd en voorzichtig.