Snap
  • Mama

Als je moeder je moeder niet meer wil zijn

"Ik ben aan het puinruimen, en Miranda is daar onderdeel van,Miranda is een Boek en die doe ik dicht en zet ik in de kast met de deur dicht"

Daar zit ik dan 16 jaar tegen over mijn moeder, of wat daar van over is, Ze kijkt me amper aan en als ze me aan kijkt zie ik een kille vrouw, ik ben best een emotioneel mens en als ik zit begin ik eigenlijk na 5 minuten al te huilen,Bij het gesprek zit onze gezinsvoogd en gezinscoach in een restaurant, glas drinken en koffie, als je niet beter zou weten zou je denken dat we een uitje hadden, maar het was afsluiten, afsluiten van een moeder dochter band die altijd heel hecht en sterk was en vaak zoals een echte moeder dochterband hoort te zijn, lekker bekvechten om kleren of troep wat niet werd opgeruimd, of het overhoren van Geschiedenis examen... Een kille afsluiting!

MIjn Moeder begon in 2004 met het in gang zetten van de scheiding, al 19 jaar getrouwd 3 kinderen waarvan 1 verstandelijk beperkt is, en 2 honden, voor haar was het klaar na die ene zondag avond, waarin de Bom zo barste dat Alle brood, beleg, keuken spullen scheldwoorden, en klappen door de keuken vlogen! En als kers op de taart mijn vader mij bedrijgde met een mes... 14 jaar, en geen flauw idee wat er eigenlijk nou gebeurde, Maar mijn vader, man met laag iq uit een gebroken gezin, met ook veel jeugdzorg kindertehuizen en adoptie bij mijn opa en oma was die dag al niet zich zelf, maar ach het was niet de eerste keer. Na 5 jaar ellende heeft de rechter in 2009 de scheiding met alleen een handtekening van mijn moeder geregeld, en zou de 5 jaar ellende toch over zijn....

Mijn moeder veranderde door de scheiding in een vreemde voor ons allemaal, maar misschien al wel die ene zondagavond, het was denk ik klaar voor haar, het zorgen voor.... Zo stond ze eens boven aan de trap dacht ze dat ze kon vliegen.. het huishouden deed ze niet meer, en het zorgen voor mijn zusjes ook niet! ze was er klaar mee... 
Via Via leerde ze een nieuwe man kennen, crimineel in hard en nieren, in het begin was dat nog wel leuk, je bent puber alles veranderd, dus we vonden het spannend.... maar dingen klopten niet, 200 euro in je portomoneen in de vorm van een mooi geel briefje nog nooit gezien wand we leefden van een uitkering, ( mijn beide ouders werkten niet meer) terwijl meneer geen uitkering had werk of iets...  Hij wilde ineens mijn middelste zusje naar bed brengen? en mijn moeder vond alles best, wand HIj regelde het wel even... Zo lagen ze tot vaak wel 13.00 uur op bed, op zaterdag of in de vakantie en draaide ik voor de zorg van mijn zusje op... Zo had Hij dat geleerd thuis dus kon ik dat ook wel doen... Die dag werd ik zo boos dat ik de tafel omgooide, en mijn moeder half naakt beneden kwam en we mee moesten naar boven, met zijn 5en op een slaapkamertje met de deur dicht! 
Nou hou ik er al niet van om opgesloten te zitten maar als je dan ook nog voor de deur gaat staan je bent 2 meter en staat te schreeuwen dat zelfs een bodybuilder nog bang van je wordt dan wil je als puber toch snel daar weg, en dat zou ik ook, maar elke keer als ik een stap deed naar bijv het raam ( daar zat een balk onder en daar weer een fiets dus ik kon klimmen) gooide hij me op bed, en sloeg hij me, uiteindelijk konden we wegkomen, en ben ik naar mijn opa gevlucht.... 
Daarna heb ik mijn moeder nog 2 keer gezien, de eerste keer met mijn vader toen mijn inmiddels stiefvader hem aanvloog, en er in de straat allemaal politie stond, en de laatste keer was dus in dat restaurant.

NU ik zo deze blog schrijf, komt het weer hard binnen! verwondelijk hoe een moeder zo kan doen.... zonder emotie keihard, Ik Hou niet meer van Miranda en ik wil haar MOeder niet meer zijn! 
NU ik zelf een dochter heb kan ik me daar al helemaal geen voorstelling van maken! Toen Sophie in het ziekenhuis lag, net geboren, net  geopereerd en net verse sneeuw gevallen en ik uit keek over de huizen, en de auto's besefte ik me maar 1 ding, ik ben mama en ik zal er koste wat kost voor haar zijn! En het kost me veel heel veel, vooral het eesre jaar! maar ik ben er en ik blijf er voor haar zijn!

MIjn moeder heb ik kort in 2014 nog even gezien, ze was vanuit Duitsland waar ze heen gevlucht was, wand ja als je hier de kinderbescherming hebt, en lekker veel schulden op andere namen hebt gemaakt is wonen in Nederland ineens niet meer zo leuk! Ze is nog wel getouwd in Nederland ,maar mijn half broertje heeft ze in Duitsland gekregen... 
Haar Man moest ivm geweldpleging nog een aantal maanden in de cel zitten, maar was daar ook ineens weer weg, en zat in een Dorpje te genieten de Kwal, mijn Moeder zat in Friesland in een Chrisisopvang, we hebben haar daaruit gehaald, geholpen, een luisterend oor geboden, en zijn overal met ze heengereden, tuurlijk we kregen bezine geld maar het was ook zo vanzelfsprekend!!! Maar je raad het al, die man van haar! ulg... en dus zie ik haar sinds 2014 weer niet, en ik heb me er bij neergelegd! 
Het is goed zo!!!