Als je even stil staat

Soms overvalt het verdriet mij.Het verdriet om alles wat niet lukt,en om de dagelijkse strijd.Verdriet om wat ik niet geven kan,of om dat wat ik niet weg kan laten gaan.

Meestal is dat verdriet niet ingegevendoor een ongelukkig moment.Maar juist een moment vol rust en liefde.Als mijn hart het kwetsbaarst is.Niet beschermd door de dagelijkse dingen,door de 'to do' list van mijn hoofd.

En als, op een dag als vandaag,de wolken de tranen van mijn hart dan laten stromen.En ik weet dat de zon vandaag niet zal doorbreken.Dan probeer ik het verdriet er gewoon te laten zijn.Want ook verdriet hoort er bij, bij mij.