Als een donderslag bij heldere hemel

Daar ben ik weer, terug van weggeweest. Wat een rollercoaster is het de afgelopen tijd voor mij geweest.

Allereerst wil ik beginnen met dat ik zó vreselijk gelukkig ben met mijn lieve dochtertje en dat ik zo onwijs geniet van het moederschap.

Toch viel het mij de afgelopen tijd erg zwaar. Wat voel ik me verantwoordelijk als alleenstaande moeder. Ik wilde alles perfect doen en zorgen dat het haar aan niks ontbrak. Ik cijferde mezelf weg en ik was alleen maar bezig om het anderen en haar naar de zin te maken. Ik werkte met veel plezier, maar toen kwam hij daar toch. Als donderslag bij heldere hemel, een burn-out. 

Het begon ermee dat ik merkte dat ik me slecht kon concentreren, slecht sliep en mezelf moest pushen om de dagelijkse dingen te doen. Wanneer ik met mijn dochtertje was, was alles goed en had ik alle aandacht bij haar. Maar wanneer ze uit logeren, bij mijn ouders, of de gastouder was, begon ik te piekeren over werkelijk van alles. 's Nachts had ik hele realistische dromen en werd ik doodop wakker. Ik voelde me geleefd en ik kon nergens meer echt van genieten, behalve van mijn dochter. Vrienden zei ik last minute af, waarna ik me weer verdrietig voelde, omdat ik me zo alleen voelde. 

Ik heb hier een hele periode mee rondgelopen, maar ik wil altijd maar blijven gaan. Ik wil laten zien wat ik in mijn mars heb en dat ik dit echt wel allemaal red. Helaas was de werkelijkheid anders en werkte ik mezelf alleen maar tegen op deze manier. Dit moest anders. 

Toen ik op een middag met mijn dochter in bad zat, gebeurde er iets, waarna ik het licht gezien heb. Ze vindt badderen geweldig en ik vind het ontzettend leuk om zo'n moment te pakken samen, om samen te zijn en te spelen met al haar bad speelgoed. Ze vindt het ook heel grappig om met haar mond in het water te gaan en het water naar binnen te slurpen. Zo ook die middag, alleen verslikte ze zich. Elke ouder zou niet direct in paniek raken en ik normaal ook niet. Toch gebeurde er iets in mijn hoofd, wat ik nog steeds voor me kan zien. Ik sloeg zachtjes op haar ruggetje, zodat ze zou ophouden met hoesten. Maar ik verbeeldde me dat ze verkleurde van wit naar blauw. Ik raakte in paniek en ik bleef roepen: Ivy, Ivy, Ivy, gaat het? Dit heeft een minuut geduurd, tot ik ineens weer bij de realiteit was en er een lachend koppie naar me keek. Die zou wel gedacht hebben, wat doet die moeder van mij toch gek. Gek genoeg, kon ik dit in eerste instantie direct weer van me afzetten. Maar toen ik haar aan het aankleden was, heb ik mijn moeder gebeld, ik maakte me zorgen over mijn mentale gesteldheid. We kwamen samen tot de conclusie dat ik hulp moest gaan zoeken.

Ik heb diezelfde dag nog de huisarts gebeld om een gesprek aan te vragen bij de praktijkondersteuner. Ik heb daar (MAAR!) twee gesprekken gehad, maar ik ben weer helemaal de oude. Zij heeft mij laten inzien dat het normaal is dat moeders dit gevoel hebben en dat ze soms zulke gekke dingen kunnen zien. Dat ik rust moest nemen en dat het teveel gevraagd was van mezelf om direct 24 uur te gaan werken, nadat ik er voor een lange periode tussenuit gevallen was. Dit heb ik daarna bespreekbaar gemaakt op mijn werk, maar helaas konden ze niks voor me doen. Ik zat wederom zonder werk.

Ik heb hierdoor wel de tijd gehad die ik nodig had, om op te laden. Goed na te denken wat ik nou wilde. Alles bespreekbaar te maken met mijn ouders en vrienden, zodat ik daar altijd terecht zou kunnen. Op momenten dat ik me alleen voelde, belde ik met mijn beste vriend, zodat we samen series konden kijken of ging ik toch naar de afspraak die ik gemaakt had. Langzaam maar zeker ging het weer beter. 

Momenteel slik ik extra vitamine C, D en heb ik iets voor stemming en balans. Ik merk dat ik weer de energie heb, die ik al heel lang niet gehad heb. Ik geniet weer van alles om me heen en ik voel me sinds kort echt weer gelukkig over alles. Ook begin ik begin februari aan mijn nieuwe baan, maar nu voor 16 tot 24 uur per week. Dit houdt in dat ik het langzaam kan opbouwen naar 24 uur en dat geeft mij rust in mijn hoofd. Natuurlijk ben ik zenuwachtig of mijn mentale gesteldheid zo goed zal blijven, maar ik heb er alle vertrouwen in. Ik wil graag afsluiten met deze quote.