1 dag geleden
Als alleenstaande moeder je hoofd boven water houden.
Als ik het kan, kan jij het ook.
Denk je ook wel eens, hoe doen al die alleenstaande moeders het toch? Zij blijven rechtop staan, terwijl je diep van binnen weet dat ze gebroken/op zijn!
Nou hier zal ik een stukje uit mijn eigen leven over schrijven. Maar onthou; ik klom eruit, en dat kan jij ook!l
Inhoud
1 Het begin van de grootste keuze in je leven.
2 De stap maken van samen ouders zijn, naar alleenstaande moeder
3 De realiteit
4 Hoop, Liefde, Geluk en Verlies
5 Een lastigere les dan het lijkt
6 Blijdschap
# Het Leven als Alleenstaande Moeder: Hoe Houd je je Hoofd Boven Water?
Voordat je aan moederschap begint, denk je vaak niet na over de mogelijkheid van alleenstaand ouderschap. In mijn geval was dat ook zo. Na vier jaar samenzijn en de aankoop van ons eerste appartement waren we klaar voor de volgende stap: kinderen. Maar vrijwel direct na het ontvangen van de sleutels ontdekte ik dat ik al in verwachting was van ons eerste kindje. Al snel volgden nummer twee en drie. We leken op een roze wolk te zweven, maar al snel merkte ik dat de vader van mijn kinderen liever buiten de deur at dan zorg en liefde te bieden op het thuisfront. Dit brak mijn hart; niet voor mijzelf, maar voor de kinderen. Niemand wil een gebroken gezin opvoeden, met strijd en ruzies. Desondanks vocht ik voor mijn kinderen en hield ik, grotendeels dankzij hen, mijn hoofd boven water. Hierdoor werd ik steeds sterker.
## De Keuze voor Alleenstaand Ouderschap
Na 13,5 jaar vechten voelde ik dat het genoeg was. Terwijl we nog samen onder één dak leefden, maakte ik plannen voor een nieuwe start met mijn kinderen. De dag dat ik de sleutels van mijn nieuwe huisje kreeg, was ook de dag dat ik mijn vertrek aankondigde. Dit kwam als een donderslag bij heldere hemel voor de vader van mijn kinderen. Maar ik wist dat dit de juiste beslissing was; anders zouden we allemaal op lange termijn lijden.
Hoewel ik dacht dat ik de juiste keuze maakte, voelde alleenstaand moederschap totaal anders dan ik me had voorgesteld. Ik was boos, gebroken, verdrietig en vooral schuldig naar mijn kinderen. Deze schuldgevoelens zijn iets waar veel moeders mee worstelen, vooral als ze gedwongen keuzes moeten maken. En als klap op de vuurpijl kreeg ik ook nog eens een flinke schuld en kwam ik onder bewindvoering te staan voor bijna negen jaar. Achteraf was het misschien de juiste keuze, maar ik zal altijd een stukje schuldgevoel ervaren naar mijn kinderen toe, vanwege de keuzes die ik heb gemaakt.
## De Realiteit van Alleenstaand Ouderschap
Stel je het voor: een jonge alleenstaande moeder van drie kinderen, waarvan één met een taalontwikkelingsstoornis, en met schulden. Het eerste jaar was het zwaarste. Onder bewindvoering had ik vaak meer uitgaven dan inkomsten. We leefden van 40 tot 45 euro per week. In deze tijd lijkt dat ondenkbaar. Maar in 2013 kon je daar nog enigszins creatief mee zijn. Met een beperkt budget zorgde ik ervoor dat we voldoende te eten hadden. Het voordeel van een multicultureel gezin is dat je met rijst veel variaties kunt bedenken, zeker meer dan met de Hollandse kost. Gelukkig had ik een liefdevolle vader en opa van de kinderen die ons regelmatig hielpen met boodschappen.
Mijn kinderen waren nog zo klein dat ze niets anders gewend waren; ze waren altijd tevreden. Zelfs nu, in de puberteit, houden ze rekening met mijn situatie. Ze vragen niet om luxe, omdat ze weten dat we het met zijn allen doen. Daar ben ik achteraf gezien dankbaar voor. Het zijn de kleine dingen die het doen!
## Hoop op een Nieuwe Liefde
Na een tijdje dacht ik weer geluk in de liefde te hebben gevonden. Een man die me gelukkig leek te maken, ondanks mijn situatie. Na een paar jaar bleek ik weer in verwachting te zijn. We wilden dit nieuws delen met onze families, en hij nam me mee naar zijn thuisland, Curaçao. De familie was ontzettend trots en blij voor ons. Het was een overweldigende ervaring.
Maar na de vakantie, bij thuiskomst, ging het mis. Onze relatie kreeg scheurtjes, en na het grote verlies van ons eerste kindje viel alles in duigen. Ondanks mijn pogingen om het gezin bij elkaar te houden, raakte ons leven in chaos. We waren opnieuw in verwachting. Dit kindje kwam gelukkig gezond ter wereld, maar onze relatie bleef in duigen.
Dit resulteerde in jaren zonder contact tussen vader en zoon. Totdat ik er klaar mee was. Ik vond dat ook dit kindje niet de dupe mocht worden van ruzies tussen twee ouders. Probeer als moeder altijd je hoofd boven water te houden; daar zijn wij het sterkst! Zorg ervoor dat je kinderen nooit de dupe worden van twee ouders die elkaar het licht niet in de ogen gunnen.
## De Belangrijkste Les
Wat ik vooral wil meegeven aan andere moeders is: verkies niemand boven jezelf, niet eens je kinderen. Blijf trouw aan jezelf en zorg ervoor dat je ook ruimte voor jezelf behoudt. Zonder jou zijn je kinderen niets! Alleenstaand moederschap is een uitdaging, maar het is ook een kans om te groeien en sterker te worden.
## Happy ending
Als moeder heb ik alles op alles gezet voor mijn kinderen, alle vier van mijn kinderen zien hun vaders. Happy kids, happy mom, happy life!
