Alleenstaande Pubermoeder

Deze blog, tekst of hoe je het ook noemen wil, zit al een tijdje in mijn hoofd. En moet er nu maar eens uit.

Ik ben dus Chantal. Moeder van 2 geweldige puber kinderen. Een jongen Stan van 16 en een meisje Lotte van 13. Mijn alles. 

Maar de wereld kent mij dus niet alleen als Chantal maar ook als "alleenstaande moeder" Een term waar ik een gruwelijke hekel aan heb. Hoezo alleenstaand? Nee ik ben niet meer samen met de vader van de kinderen. En nee ik heb ook geen partner. Maar ben ik dan automatisch alleen? Zo voelt het absoluut niet. Ik heb familie en lieve vrienden om me heen. 

Net als de term "Super Single mom" pfff die doet ook zeer. Moeders die nog wel met de vader van hun kinderen zijn of met een andere partner zijn, leveren ook super werk af. Niet specifiek omdat je single bent. 

Wanneer ik me dan weer eens genoodzaakt voel om uit te leggen dat ik alleen ben met de kinderen, komt de opmerking: " oh nu heb ik wel veel respect voor je" er nog wel eens achteraan. Hoezo nu wel? Toen je dit nog niet wist, niet? 

Laten we er vanuit gaan dat we allemaal ons best doen om onze kinderen op te laten groeien tot zelfstandig denkende mensen met respect voor zichzelf en de mensen om zich heen. Of je dit nu alleen doet of met een heel dorp. Maar laten we vooral elkaar steunen. Of je nu borstvoeding geeft of niet. Of je nu biologisch eet of niet. Welke keuzes je ook maakt, wij als moeders moeten elkaar steunen. We doen allemaal maar wat.