Alleen lezen of toch ook maar bloggen

Een hele tijd geleden werd ik hier lid met het idee leuk ik ga hier lekker bloggen. Verder als 1 blog is het alleen niet gekomen. Ik kreeg het te druk en zat ook steeds minder op deze site. Een paar maand geleden veranderde dat. Ik lees nu met veel mama’s mee en vind het erg leuk en ben ondertussen erg nieuwsgierig naar jullie verhalen.

Een paar maand geleden stonden er ineens ook een aantal hele persoonlijke verhalen van mama’s hier online. En dan gewoon echt de waarheid. Er zat geen suiker laagje over die verhalen. De niet leuke dingen werden ook gewoon verteld. Later werd ook verteld dat dat schrijven wel heel erg opluchtte. Het zette mijn enorm aan het denken. Ik presenteer mezelf aan andere vaak ook met een ‘suiker laagje’. Zelfs mensen die echt dicht bij me staan weten niet van alle problemen en moeilijkheden die ik heb ervaren. Maar omdat ik me erg slecht voelde, besloot ik dat ik mijn verhaal ook maar op ging schrijven in een blog. Niet gelijk online maar gewoon eerst in Word. Inmiddels staat er al een tijdje een heel verhaal op papier. Genoeg voor een aantal blogs zelfs. Alleen ik twijfel nog over het plaatsen. Want ‘wat als bekende van mij dit ineens lezen? Wat als ze dit aan mij gaan linken?’ Eigenlijk weet niemand van mijn verhaal af…. Daarnaast weet ik ook niet of ik er wel aan toe ben om dit met bekende van mij te delen. Ik blijf toch ook bang voor die veroordeling.

Maar niet alleen voor de veroordeling van bekende maar ook de veroordeling van onbekende kan me behoorlijk uit het veld slaan. Ook al staan deze mensen ver van me af ik trek me toch iets aan van hun woorden.

Mijn onzekerheid speelt ook nog altijd een rol. Kan ik wel goed genoeg schijven? Is alles wel helder en duidelijk? Niet honderdduizend spelfouten waar iedereen zich dood aan ergert. Momenteel maak ik nog maar even geen keuze. Alleen lezen en reageren is nu nog even genoeg.

Welke keuzes maken jullie bij het online zetten van jullie verhalen? Zijn jullie ook bang voor veroordeling?