"Al is het koud Suus zal en moet op de tandem"

Nou.... daar gaan we dan.... Waar moeten we beginnen, welke informatie moeten we verzamelen en wie kan ons hierbij het beste helpen? Via maatschappelijk werk krijgen we een naam van een organisatie die ons kan ondersteunen bij het aanvragen van de WLZ. Maar eigenlijk krijgt deze organisatie helemaal geen geld van de gemeente om ons hierbij te helpen en moet het er eigenlijk maar een beetje naast... Ik merk dit ook in het contact (via de telefoon, mail of teams). Heel veel informatie geven in een rap tempo maar niet verifiëren of het ook echt binnen is gekomen bij de ander. Duizelend blijf ik achter... nog steeds met de vraag: wie gaat ons helpen? Ze gaat wel iets voor ons doen, maar moest ik nu ook iets oppakken? 

Het is fijn dat de uitslagen van het psychologisch onderzoek al binnen zijn, want die moeten gebruikt worden voor de aanvraag. Zonder onderzoek kan je sowieso niet starten met de WLZ-aanvraag, begreep ik... toch? Of was dat weer oude informatie... Nou ja... ze gaat ons helpen, daar hoop ik dan maar op.

Wat ik zelf moet doen? Zoveel mogelijk informatie verzamelen bij de mensen die ons helpen. Dus contact zoeken met de revalidatiearts, kinderarts, maatschappelijk werker, logopedist, fysiotherapeut, ergotherapeut, leraren, PPG'er, PGB'er, enz. En hopelijk reageren ze een beetje snel, want de vrouw die ons helpt gaat op vakantie... en het zou toch fijn zijn als de informatie voor die tijd bij het CIZ ligt. Toch? Ja? Denk je dat dat gaat lukken?" vraagt ze nog. "Uhmm, nou ja... ik ga er wel achteraan. Ik zal wel zeggen dat ze het voor die datum naar mij toe moeten sturen... Ook daar gaat de Thalys (trein) weer... achter iedereen aan... Want ja, dat doen we maar gewoon.

Uiteindelijk ligt alles op tijd bij de mevrouw en stuurt zij alles door naar het CIZ en dan... afwachten... kijken wat het CIZ gaat besluiten. Gelukkig is het zomervakantie en kunnen we onze gedachten even verzetten tot na de vakantie. Tijdens de vakantie krijgen we nog brieven; we moeten nog meer informatie opvragen bij verschillende organisaties en personen. Hadden we dan echt niet genoeg info aangeleverd? Is er nog meer nodig? Onzekerheid neemt de overhand... Wat gaan ze besluiten? Kan ik hier nog iets aan doen? 

Uiteindelijk komt het verlossende woord. Het CIZ heeft onze aanvraag goedgekeurd en we hebben een beschikking gekregen. Nu gaan we verder met het bouwen met het gekregen bedrag en kijken of alle zorg die nodig is voor Suus ook past binnen het budget... Het puzzelen en strepen is begonnen. Het lijkt te passen, maar voor 2024 kan het zo weer anders zijn. Maar voor 2023 is het gelukt en kunnen we iedereen uitbetalen die ons helpt. Fijn. Opluchting. Na 6 maanden bloed, zweet en tranen is het ons gelukt. Achteraf zijn we ook zeker blij met de hulp die we hebben mogen ontvangen, maar soms hoop je toch dat dit makkelijker zou verlopen.

Nieuw project: Aanvragen Tandemfiets. Waar moet ik zijn? Wie heb ik nodig? Uiteindelijk bij de WMO terechtgekomen en aanvraag ingediend. Maar er komt nog wel iemand bij u thuis langs voor een gesprek en die zal het goedkeuren of afkeuren... Uiteindelijk een leuk en prettig gesprek gehad, goedkeuring gekregen en nu wachten op de afspraak van de leverancier... Helaas heeft dat maanden geduurd. Ziekte, weinig personeel, enzovoort... steeds weer werd de afspraak verplaatst. Maar uiteindelijk in november hebben we de tandem gekregen. En wat is ze blij. "Mama, nu kan ik zelf naar school toe fietsen, net als J!

Al is het koud, Suus zal en moet op de tandem. We fietsen samen uren door de duinen, naar het strand, stad, polder, enzovoort. Het maakt haar niet uit, als ze maar buiten is en kan fietsen. Dan is ze in haar element en op haar best. Ook voor mij is dit een uitlaatklep. Samen fietsen. We hoeven niet veel te zeggen en Suus staat erop dat we echt geen pauze nemen. "Mama, zullen we vandaag weer fietsen op mijn fiets?" Dan zitten we samen en fietsen we weg van huis. "Mama, volg mij maar, ik ken de weg..." Dan krijg ik een brok in mijn keel en ben ik heel blij dat we deze mogelijkheid hebben gekregen. Het wachten was meer dan de moeite waard."