Al 2,5 jaar bezig met een normale woning te krijgen

Ik heb besloten om te gaan bloggen hier op Mamaplaats. Zo kan ik lekker van mij afschrijven!

Mijn avontuur begon 2,5 jaar geleden. Ik werkte in een attractiepark en woonde op kamers. Mijn leven was op dit moment nog heel normaal. Ik was toen 20 jaar. Mijn "relatie" was net voorbij toen ik mijn man leerde kennen. We praatte wat en 's avonds voegde ik hem toe op Facebook. Van het een kwam het ander en twee weken daarna waren we al onafscheidelijk. We besloten dan ook na een maand om al samen te gaan wonen. Dit was erg snel maar voor ons voelde het goed. Zo gezegd zo gedaan begin augustus 2014 woonde we samen in ons huisje. We waren heel gelukkig en waren trots op hoe we het voor elkaar hadden. Echter in november datzelfde jaar voelde ik me erg raar en ik merkte op dat ik al 4 dagen over tijd was. Mijn man is gelijk een test gaan halen en deze heb ik netjes gedaan, en ja hoor een dikke vette positieve test. We waren even helemaal flabbergasted aangezien ik netjes de pil slikte. We waren nog erg jong hij 18 en ik 20 maar besloten er samen voor te gaan. Vanaf hier begon onze wilde rollercoaster echt.

We waren erg blij met ons wondertje en hadden de eerste echo gehad alles was helemaal goed! Gelukkig! Maar we kregen van onze huisbaas te horen (wij huurde particulier) dat we iets anders moesten zoeken aangezien er geen kinderen daar mochten verblijven. Wij lieten hier geen gras over groeien en hadden binnen een week iets anders gevonden. Na 2 dagen daar te hebben gewoond voelde het gewoon niet goed en daarbij was het voor ons ook eigenlijk onbetaalbaar. Uiteindelijk zijn we bij de oma van mijn man komen te wonen.

Dit ging allemaal goed tot ze helaas haar huis uit moest en wij dus dreigde op straat te komen staan. Ik was op dit moment al 36 weken zwanger dus er moest een oplossing komen. Gelukkig werd ik diezelfde avond nog gebeld dat er een kamer was waar wij mochten zitten. Wij waren helemaal blij want we hadden een dak boven ons hoofd. Eindelijk hadden we rust. Op 13 juli 2015 werd dan ons zoontje eindelijk geboren en we waren dolgelukkig maar al snel kwamen we erachter dat zo'n kamertje toch wel heel klein is voor een gezin. Wij hebben toen urgentie aangevraagd maar dat is en blijft lastig in deze tijd en ook bij ons werd deze afgewezen. Toen kwam het verlossende woord. Mijn schoonvader had een klant die huizen verhuurde en die wilde wel een huis aan ons verhuren in Rheden. Wij woonde op dat moment in Flevoland dus het was wel een hele reis maar we besloten het te doen ook omdat ik zelf uit die regio kom en daar familie heb zitten. Het duurde alleen langer dan we dachten dus konden we gelukkig bij mijn opa en oma verblijven. Op de laatste dag kregen we te horen dat het huisje uiteindelijk niet doorging en moesten we gelijk iets gaan regelen want bij mijn opa en oma konden we natuurlijk niet blijven. 

Gelukkig hebben ze het bij deze gemeente goed geregeld en hadden we de volgende dag al een "huisje". We wonen nu op een chalet op de camping. Veel mensen vinden dit onverantwoord vanwege dat we een kind hebben maar ons zoontje heeft gewoon zijn eigen slaapkamertje en ondanks ons woonvesting ben ik dolgelukkig. We zijn er vier maanden geleden achter gekomen dat we nog een kindje verwachten en ook daar hebben mensen vooroordelen over omdat we maar op de camping wonen. Maar ik ben trots op ons hoe we het doen als gezin en ondanks dat we zo jong zijn al zoveel hebben moeten doorstaan als koppel. Wij zijn heel gelukkig samen en kan me geen beter leven voorstellen. Tuurlijk heb ik graag ook net als iedereen een huis maar ben al lang blij dat mijn kinderen allebei een eigen plek hebben en we een warme plek hebben met een dak boven ons hoofd!