4 jaar geleden
Afscheid nemen
Iedereen zegt dat ik zo sterk ben, er zo makkelijk over praat.
Maar ze zien me niet op momenten dat ik ga nadenken. Een moment dat ik breek, mij ineens realiseer dat ik over een niet al te lange tijd afscheid moet gaan nemen van mijn kinderen, ze met zoveel verdriet achter moet laten en ze niet meer kan troosten.
Ik wil geen afscheid nemen. Ik denk echt niet dat ik dat kan. Zo sterk ben ik dus helemaal niet.
Ik denk er serieus over na om mijn leven te laten beëindigen zonder het iemand te zeggen, zonder dat immense verdriet samen te hebben (naast mijn familie etc.)
Ik wil sowieso niet, op mijn sterfbed al te veel mensen laten langskomen. Ik vind dat ongemakkelijk, ik weet niet wat ik dan moet zeggen. Nou ja doei dan he! Tot fucking nooit meer. .
En voor mij is die gedachte zo eng, de keuze maken om te stoppen met leven en dan de dokter laten komen op één of andere datum dat ik uitgekozen heb en haar ook echt het middel laten toedienen.
Ik kan me er nu geen voorstelling bij maken. Waarschijnlijk is het dan gewoon goed omdat ik zo ziek ben.
Ik moet die gedachten ook gewoon loslaten en moet daar totaal niet mee bezig zijn. Dat lukt prima hoor, deze gedachtes heb ik alleen als ik er even doorheen zit gelukkig.
Dit soort momenten heb ik dus ook, en dat schrijf ik dan van mij af. Want praten doe ik zo min mogelijk, hoe vervelend het ook is voor mijn omgeving.
Maar dat soort momenten heb ik niet vaak meer, het heeft allemaal een plekje gekregen en ik heb hoe rot deze ziekte ook is en dat hele doodgaan geaccepteerd.
En ach het duurt nog jaaaaren voor dat het zover😬😉
LizSLieffie
😥 Ik hoop dat je nog jaaaaaaaaaaren van je kinderen en je naasten mag genieten. Hele dikke knuffel voor jou! En heel veel liefde en kracht gewenst
koek54
..... 😂
Margo van Cleef
Ik vind het juist super sterk dat je aangeeft waar je bang voor bent of wat je totaal niet ziet zitten. Jouw gezin, jouw leven en ook jouw afscheid. Dat moet je dus op jouw manier doen en niet hoe je denkt dat het hoort of wat anderen verwachten. Een heel dierbaar vriendinnetje van me moest haar toen drie jarige dochter en lieve man vrij plotseling achter laten. Toen het moment daar was hebben ze allemaal een compilatie van foto’s en filmpjes van fijne en gelukkige momenten samen afgespeeld op de televisie maar in een andere kamer. Zo waren ze samen, maar kon ze sterven zonder zich zorgen te hoeven maken om de mensen om haar bed. Ook had ze door een lieve vriendin een schitterende deken laten maken van haar favoriete kledingstukken. Je troost je kinderen het meest door herinneringen te maken en te bewaren. Meer kun je niet en niemand weet wanneer de tijd op is. Maar als je het wel weet is dat hard en oneerlijk 😕 Ik hoop dat je nog heel veel fijne herinneringen met je gezin mag maken 🍀
AmeCarThe
Wow wat onwijs kut zeg! Je behoort het leven te vieren in plaats van hier over na te denken. Weet dat je je naasten echt niet pijn doet met jouw eigen verdriet hebben. Het is moeilijk voor iedereen! Hier heb je niets aan en zal nooit jou kunnen begrijpen tot ik zelf in die situatie zou zitten. En dat maakt het zo verdomde moeilijk hieraan. Laat jouw naasten jouw verdriet ook zien! Maakt jou niet minder "sterk" Ik hoop voor jou dat jij nog heeeeeeeeel wat jaren mag genieten van jouw kinderen man en naasten! 💋