Af en toe verlang ik naar nog eens bevallen

Ted z’n verjaardag nadert. Mijn gedachten gaan weer uit naar zes (!!) jaar geleden. Hoogzwanger en een zoontje van anderhalf die om me heen huppelde. Wat wilde ik graag bevallen. Ik had er zin in, keek er naar uit, maar Ted zat nog heerlijk warm. 12 dagen na de uitgerekende datum meldde hij zich. Wat ging het goed. M’n fijnste bevalling! Ik was heel relaxed, heb liggen juichen dat ik thuis ging bevallen, totdat het toch echt niet bleek te gaan. Ik had al persweeën, maar Ted zakte maar niet. In de ambulance ging ik naar het ziekenhuis, uiteindelijk kwam onze mega sterrenkijker via een keizersnede ter wereld. (Lees het hele bevallingsverhaal hier: Bevallingsverhaal Ted )

Alles ging goed. Ik herstelde heel snel. Ted was een geweldige baby. Groot, lief, makkelijke slaper, goeie drinker, knalblauwe ogen. Heerlijk ventje. Genieten! Echt genieten na een heel andere kraamperiode bij Mats. Dit was een feestje! Zo’n tijd waar je wel eens naar terug verlangt omdat je de donkere momentjes vergeet. Maar echt heerlijk!

De periode daarna vond ik pittiger. Ik heb ontzettend last gehad van het feit dat ik de mooie bevalling niet “zelf” af kon maken. Uiteraard is een keizersnede ook een bevalling, uiteraard is het prima hoe het verlopen is, maar wat iedereen ook zei; ík had er last van. Nachtenlang heb ik wakker gelegen, schrok ik huilend wakker of kon ik niet slapen, omdat ik alleen maar kon denken aan hoe ik het graag had willen beleven. De keizersnede van Cis, waar ik achteraf bewust voor koos en de (verkorte) cursus “Schrijf je bevallingsverhaal” die ik volgde, heelden de wonden. Maar heel af en toe, heeeel af en toe, verlang ik er naar nog eenmaal te kunnen bevallen zoals ik het graag had willen doen; zo heerlijk ontspannen als ik bij de bevalling van Ted was, zo zou ik ‘m nog eens willen doen en af willen maken. Heel soms droom ik er van, verlang ik er naar. Ik weet dat het zo goed is. Ik ben dankbaar voor drie gezonde kinderen, voor bevallingen en keizersnedes zonder complicaties, heb een compleet gezin. Maar toch komt het gevoel soms bovendrijven. Gewoon, omdat het zo bijzonder is. M’n oerdrift verloochent me niet, kan ik niet negeren. Het is er soms ineens. Maar echt, heeeeel soms.