1 jaar geleden
adoptiekind
adopteren
Sinds ik moeder ben en gedurende mijn eerste zwangerschap lees ik blogs van andere vrouwen die schrijven over zwanger worden ,zwangerschap en natuurlijk over het ouderschap.
Ikzelf ben geadopteerd. En ben mama van 2 lieve boefjes. Ik ben ontzettend blij dat het moederschap mij gegeven is door zelf kinderen te mogen dragen... dit ging alles behalve van harte. En ja daar baal ik soms nog steeds van. Omdat mijn lichaam mij tot 2x toe in de steek heeft gelaten, ik heb tot 2x toe PE/Hellp gekregen en de nasleep en de gevolgen voel ik nog elke dag.
Ja ik ben blij dat ik kinderen mocht krijgen.. maar mijn teleurstelling en verdriet dat dit ten koste is gegaan van wie ik was voel ik nog.
Wat mijzelf de laatste tijd bezig houd is dat ik vele verhalen lees van stellen die helaas niet geen zwangerschap mogen ervaren.. en dit is ontzettend verdrietig laat dat een ding zijn wat ik heel heel goed begrijp.
Het valt mij alleen op dat er zo weinig tot niet (corrigeer me als het anders is, of wijs mij op de verhalen van deze en gene) naar pleegkinderen en of adoptie wordt gekeken.
Dat die stellen die zo'n grote kinderwens hebben en deze helaas zelf niet kunnen vervullen, uit eindelijk niet naar nog deze mogelijkheid kijken.
Ja vandaag de dag wordt adoptie veelal gezien als "oplossing" voor homoseksuele stellen.
Maar waarom niet een stel bestaande uit een man en vrouw? Mijn adoptieouders en vele met hun hebben er in de jaren '80 en '90 wel voor gekozen om te adopteren.
Het valt mij op dat stellen die ongewenst kinderloos blijven... hier veelal ook in blijven "hangen". Er zijn helaas genoeg kinderen die ter adoptie worden afgestaan en of pleegzorg nodig hebben.
En dan heb ik het niet over het grote fiasco van onze huidige regering... en de gevolgen daarvan.
Het doet mij als geadopteerde toch wel wat dat er vandaag de dag weinig tot geen adoptie en pleegkinderen een warm huis geboden wordt.
Laat een ding duidelijk zijn, ik veroordeel niemand en al helemaal geen stellen die ongewenst kinderloos zijn.
Als ik het kon zou ik nog een kindje willen.. en ja dit mag gerust een pleegkind zijn. Voor nu ben ik bezig met eigen herstel en een weg vinden met mijn gezin.
P1988
Zo simpel is het voor mij niet. Ik ben zelf geadopteerd en het valt mij op dat er vandaag de dag nauwelijks tot niet een kindje wordt geadopteerd. Als je goed mijn verhaal hebt gelezen.. heb ik helemaal niet de intensie om mensen voor het hoofd te stoten. En als jij dat wel zo ervaart. zij dat zo. Helaas heb ik zelf aan den lijven onder vonden dat inderdaad het adoptie gezin waarin ik ben opgegroeid niet open stond voor verdieping en kennis opdoen over het geadopteerde kind. Maar daar blog ik later nog over. Voor nu gaat het er voor mij om dat het mij opviel dat er weinig tot geen pleeg en of adoptie kinderen bij stellen komen die ongewenst kinderloos zijn... naar mijn idee zijn er nog mogelijkheden om wel (welliswaar niet via de zelf gedragen zwangerschap) gehoor te geven aan je kinderwens.
Futuremom90
Nou heel simpel. Wetgeving, regels etc. is sinds de jaren 80 en 90 een stuk strenger geworden. En met name adoptie ook nog heel duur. Ik volg op instagram een aantal moeders die gekozen hebben voor pleegzorg en/of adoptie. Zoek maar eens op come.on.lets.do.it. Een alleen staande moeder met drie bio kinderen, drie adoptie kinderen en 1 pleegkindje. Ongewenste kinderloosheid gaat gepaard met een rouwproces en heel eerlijk vind ik in blijven hangen nogal pijnlijk om te lezen. Niet eerder stel kan adoptie en/of pleegzorg aan. Dat is best een zwaar traject zowel voor als wanneer je een kind in huis hebt. Zoals hechtingstoornissen, trauma's etc. Niet iedereen kan dat aan en niet iedereen mag het doen.
P1988
He! Ik heb serieus geen flauw benul van hoe vandaag de dag een adoptieprocedure eruit ziet. ik weet alleen van hoe dat er des tijd uit zag in de jaren '80 en '90. Ik ben zelf 1990 naar Nederland gekomen. Wel heb ik eens gekeken en georiënteerd op pleegzorg. Maar helaas vele regeltjes en mijn man wilde des tijd eerst kijken of we zelf kinderen mochten krijgen. Maar ik ben het met je eens dat de regelgeving zeer bijzonder is vandaag de dag. Ik wens jou heel veel liefde en succes en geluk en wie weet mag jij in de toekomst nog een keer je liefde delen aan een kindje!
aicirtap
Ik heb nu de financiën om te adopteren, maar nu is adoptie on hold gezet. Pleegzorg is voor mij nog steeds een optie. Maar daar zitten ook haken en ogen aan. Ik ben alleenstaand en na mijn pleegzorg verlof moet ik wel kunnen werken. En door de kromme regels van de overheid kan ik niet aan een dusdanige grote huurwoning komen zodat het kind een aparte kamer kan krijgen. Dus de wil is er wel. Maar herken wat je zegt de focus ligt zo op een biologisch eigen zelf gedragen kind. Mijn dochter is een medisch wonder. Een tweede kindje is niet gelukt. Maar er is nog ruimte en liefde over. Eerst verhuizen naar een betere woning en rijbewijs halen :)