5 jaar geleden
Acceptatie van ons "probleem"
In mijn vorige blog kon je lezen over het slaap"probleem" van mijn dochter. De situatie is niet veranderd, maar mijn kijk hierop wel. Ik heb het namelijk geaccepteerd.
Een baby of kind heeft geen slaapprobleem, maar wij zien een probleem in het slaapgedrag van onze kinderen.
Ik schreef al eerder dat ik het prima vind dat onze dochter bij ons in bed slaapt. En dat is nog steeds zo, want op deze manier hebben wij alledrie de meeste rust. Ik zie het niet meer als een probleem. En mijn dochter heeft al helemaal geen problemen met het feit dat ze fijn naast haar papa en mem mag slapen. Als ze wakker wordt mag ze lekker drinken, en daarna weer rustig verder slapen. Heerlijk toch!
De "norm" is dat een baby zo snel mogelijk doorslaapt, in zijn of haar eigen bedje, op de babykamer. Ik was daar ook druk mee de afgelopen maanden. Waarom lukt het ons dan niet, en waarom wil mijn dochter niet in haar eigen bed slapen? Boos en gefrustreerd raakte ik daardoor. Als ik op Instagram zag dat een andere baby wel doorsliep, wilde ik zo snel mogelijk doorscrollen. Je wilt en moet jezelf en je eigen kind niet met anderen vergelijken. Maar onbewust doe je dat toch, of je dat wil of niet. Zoals ik vorige maand ook al schreef, doorslapen is niet vanzelfsprekend, en doordat je er zoveel over leest word je onzeker. Doe ik iets verkeerd? Is er iets mis met mijn kind? Het antwoord is nee, er is niks mis mee dat ze wakker wordt, dat is juist normaal. En als moeder slaap je lichter, dat hoort zo, vanuit de natuur. Doorslapen in het eerste jaar is eerder een uitzondering, dan de norm. En dat relativeert weer lekker, door te weten dat je niet de enige bent met een "moeilijke" slaper.
Gelukkig heb ik die frustratie kunnen loslaten, en kunnen accepteren dat dit de situatie nu is. Wij passen ons aan, onze dochter staat voorop. En natuurlijk is het soms onwijs lastig, en staat mijn dag altijd in het teken van haar ritme (dat ze niet heeft, omdat ze overdag al helemaal niet in bed wil slapen.) Maar het is het mooiste wat er is, om haar te kunnen volgen in haar ontwikkeling, er volledig voor haar te zijn, en iedere dag wakker te worden naast haar mooie gezichtje. En ja, het is ook vervelend als ze voor de zoveelste keer wakker wordt, en je net een uurtje sliep. Maar ik zie dit ook als een fase, dit gaat weer voorbij, en ze gaat echt wel weer in haar eigen bedje slapen. Op haar eigen kamer. Wanneer dat is, ik weet het niet. Ik vind het te vroeg voor slaaptraining, ik voel dat zij en wij daar nog niet aan toe zijn. Laat haar maar lekker groeien, dicht bij mij, net als die 9 maanden in mijn buik.
By Jitske Thús
Ik zag het juist niet als probleem, dit is voor ons heel normaal. Of het ideaal is weet ik niet, maar het werkte. Hier slaapt ze al maanden nog maar één keer overdag, en sinds twee weken slaapt ze zelfstandig in haar eigen bedje zonder in slaap voeden. De nachten komen vanzelf, ik vind het niet erg dat ze bij ons in bed slaapt, zolang ze niet om de twee uren wakker wordt en ik moet blijven voeden. Daar zijn we nu mee bezig, ik voed alleen ‘s avonds en ‘s ochtends nog. Gaat steeds beter. 🍀 Het is idd fijn te weten dat doorslapen eerder uitzondering dan de norm is, dan voel je je minder alleen al die nachten. 💚
Judith Bruins
Ik vind het heel knap dat je het hebt kunnen accepteren. Ons zoontje is 10 maanden en ook zien wij een slaapprobleem. Maar dat zit hem voornamelijk in de dagen. Hij slaapt overdag heel slecht. Hoe slechter de dag, hoe slechter de nacht. Dat zorgt voor spanning wanneer hij overdag amper dutjes doet, wetende dat je weer een nacht wakker gaat zijn. Bij ons in bed slapen gaat niet. Die associatie heeft hij niet haha, dat wordt enkel keten. Ook wij weten dat het eindig is, maar inderdaad, als je er middenin zit voelt het alsof iedereen met baby's wel doorslaapt en alleen jij niet
Anoniem
wij zijn maar met zijn twee, dus het is zeker soms wel gezellig. ze is nu 18 jaar en als we dan als moeder en dochter een avondje uit zijn geweest komt in de auto op weg naar huis altijd de vraag of ze bij mij mag slapen. net een slaapfeestje. 😄 het zijn inderdaad vaak fases waar ze door gaan. geniet van de kleine, voor je het weet zijn ze groot. succes met jullie verbouwing.
By Jitske Thús
Klopt, er komt een moment dat ze weer in haar eigen bed gaat slapen, maar daar zijn we nu nog niet aan toe. Ze is nog maar 8 maanden, dus ik heb er alle vetrouwen in dat het goed komt. We zijn momenteel aan het verbouwen op de bovenverdieping, waar de babykamer is, en wij slapen zelf beneden. Zodra de andere slaapkamer en badkamer boven klaar zijn, kunnen wij daar ook gaan slapen om de overgang voor haar makkelijker te maken. En als ze wat ouder is, wordt slaaptraining makkelijker omdat je haar kunt uitleggen dat je vlakbij bent. Ze zit nu in een sprong + fase van verlatingsangst, dus dit is niet het moment om het "probleem" aan te pakken. Bedankt voor je reactie, lijkt me stiekem ook best gezellig als ze nog bij je wil slapen na al die jaren! 😄