Aanval van pseudokroep & Rs Virus

Aanval van pseudokroep

Lang nagedacht of ik het uberhaupt zou delen wat er is gebeurd afgelopen week. Maar ik vind Mamaplaats een platform waarop je juist eerlijk kan zijn over je gevoel. En na lang wikken en wegen heb ik een besluit genomen.

In overleg met de artsen en verpleegkundige heb ik besloten om het juist wél te plaatsen, want het is juist iets wat veel voorkomt bij kleine kinderen en waar veel ouders (logisch) niet weten wat ze moeten doen.

Vanaf maandag was James al niet lekker en hadden we opeens gebroken nachten, we zijn gezegend met een kind dat al heel jong doorsliep dus dit hakte erin, maar goed dit kan weleens dacht ik..

Op dinsdag kwam er verhoging bij kijken en ik dacht een zetpil erin én dan komt het wel goed, maar deze nacht ging het hoesten veel verder. Tuurlijk denk je na over Corona en eventueel hoe hij dit heeft kunnen oplopen.

Op woensdag bracht ik een bezoek bij de vervangende huisarts (slechtste ervaring ooit) en die stuurde mij weg met: het hoort erbij, dat is nou opgroeien. Totaal beduusd kwam ik uit het gezondheidscentrum zetten, want drinken deed die niet meer.

In overleg met James zijn eigen kinderarts (Pepti voeding etc) hebben we besloten om neusdruppels te gaan proberen én ORS, zodat het vocht vasthouden toch beter werd. Die nacht ging het goed, omdat we een spiegel hadden opgebouwd wat betreft zetpillen.

Totdat we donderdagochtend wakker werden en meneer liep te piepen en hijgen. Dit benauwde gevoel herkende ik snel van mijn broer en zusje, foute boel. Ik belde naar de HAP en we konden gelijk komen. Deze meneer stuurde ons weg én we kregen een puffer mee, eenmaal thuis belde ik mijn ouders en weer wou die niet drinken. Helemaal foute boel, ik was het zat en belde de assistente, ik trok er door de telefoon (veel emoties en heel onrustig gevoel) en binnen 1 minuut had ik de dokter aan de lijn. Ze zei: jullie gaan nu naar de SEH.

Daar aangekomen worden er toeters en bellen uit de kast gehaald, zijn ademhaling racet net zo hard als Hamilton en zijn hart gaat minstens net zo snel, er word snel gehandeld en de artsen zeiden gelijk: extra zuurstof. Slangetjes in zijn neus, en vervolgens word hij verneveld met medicijnen. Inmiddels word er besloten dat James word opgenomen. Ergens ben ik opgelucht want hier is die beter even af dan thuis, thuis kan ik hem geen extra zuurstof geven. Tevens word er een Corona test afgenomen. Omdat James erg aan het brullen was en niet wist wat hem overkwam kon die test makkelijk worden afgenomen..

Op de afdeling drinkt die 100ml en dat is in ieder geval iets, want anders werd er gelijk een sonde aangesloten. Er komen 4 artsen kijken en we zitten in een afgesloten kamer, i.v.m. Corona. Volledig in blauwe pakken zeggen ze al snel: hij heeft een vorm van het RS virus (luchtweginfectie) met daar boven op een aanval van pseudokroep.

Even in het kort een aantal aspecten van pseudokroep;

1. Bij pseudokroep is de keel ontstoken door een virus.

2. Pseudokroep komt vooral voor bij kinderen van zes maanden tot vijf jaar.

3. Bij een aanval van pseudokroep wordt uw kind ‘s avonds of ’s nachts huilend wakker.

4. Uw kind heeft het benauwd en hoest hard. Dit klinkt een beetje als een zeehond (blafhoest)

5. Bel gelijk de arts mits u kind er ook benauwd bij is

De medicijnen (prednison) worden toegediend én samen met de verpleegster zien we zijn ademhaling zakken, naar een rustig tempo.. binnen een uur (wat een kracht hebben kids) komt er alweer een lachje. Hij gaat huilen, er komt geen geluid uit maar hij wilt eten. BAM, binnen 3 minuten klokt die zijn 180ml naar binnen. De artsen komen weer kijken én zeggen: we monitoren hem vannacht en houden hem goed in de gaten. Constant trapt meneer zijn slangetje van zijn voetje en gaat de monitor piepen, elke keer schrik ik ervan..

Ik blijf slapen én we hebben die avond hem nog 3 flessen gegeven en een fruithapje. Precies om 3 uur word meneer wakker én wilt weer een fles, erna valt die weer in slaap. Ik niet, ik zit te luisteren en hoor op de achtergrond hard gegil uit een andere kamer; een hoge en pijnlijke huil (ik ga er vanuit van een jong kindje) en ik zie over de gang een aantal artsen lopen.. ik zit te kijken en ik bedenk mij dat we blij mogen zijn dat er zoveel artsen zijn die ons kunnen helpen. Ik draai mij om en dommel in slaap.

De volgende ochtend is de coronatest negatief en de artsen komen zonder pakken binnen. Zijn waardes zijn top en ik bespreek uitgebreid hoe we voortaan hiermee om kunnen gaan.

Volgende keer bespreek ik alle aspecten van de nasleep van de opname, de afspraken met de kinderarts en vooral; heeft dit gevolgen voor hem en zijn gezondheid.

💙