Aan het werk in een… seksclub

Samen met mijn leerling zit ik in de auto. Ik ben gebeld om assistentie te verlenen bij een bevalling en zij gaat met mij mee. Dit vinden we beiden enorm gezellig en we kunnen het goed met elkaar vinden. Altijd fijn als je vaker een week samen werkt. We hebben als kraamverzorger een vrij solistisch beroep, we werken nooit met collega’s samen. Dat maakt het extra leuk om een keer ervaringen uit te wisselen en natuurlijk te kunnen kletsen tussendoor. De navigatie geeft aan dat we er over 30 minuten zijn. 

Het eerste gedeelte van de parkeerplaats is vol.. dan maar de parkeergarage in. Gelukkig hebben we op de 1e verdieping in een gunstig vak plek. We hollen de trap af en in een snelle pas lopen we naar het ziekenhuis. We hebben kamer rood 5 doorgekregen. Als we hijgend aankomen op de 1e verdieping van het ziekenhuis lopen we direct door naar de verloskamers. Als er iemand bij de verloskundigenpost zit wil ik nog wel eens navragen of de client werkelijk in de kamer verblijft, maar nu lopen we direct door.

Klop klop klop.. Na 3 keer kloppen doe ik de deur open. We stappen binnen met 2 blije grijnzen op onze gezichten. Maar dit stel zit er wel heel erg relaxt bij... Ik heb het gevoel dat er iets niet klopt. "Ben je toevallig *** (Wegens de avg noem ik geen namen in al mijn blogs)"? vraag ik haar. Ze kijken elkaar aan. "Nee dat ben ik niet, jullie zitten verkeerd denk ik", antwoord de vrouw lief. Okeeee dan.. Een beetje beschaamd wensen we ze veel succes en verdwijnen we weer uit de kamer. De deur valt dicht en we kijken elkaar aan. "Wat gebeurde er nou net?", vraagt mijn  leerling. We liggen in een deuk. "Maar de planning zei toch rood 5??", vraag ik, zoekend naar bevestiging of ik het niet verkeerd gehoord heb. Ze schud haar hooft. "Nee het was echt rood 5", antwoord ze. Wat slecht dit.. we hadden dit na moeten vragen! Toch maar even langs de verloskundigenpost aangezien we nu echt niet weten waar we moeten zijn. 

Poging 2. We hebben een nieuw kamernummer gekregen. Nu snel naar de kamer, want ik wil dit voor geen goud missen! Aangezien ik enkel dagdiensten draai, zijn het aantal bevallingen waar ik bij ben een stuk minder geworden. Des te specialer om er weer één bij te mogen wonen. Klop klop klop. Voorzichtig open ik de deur en ik tuur om het hoekje. Ik zie een jonge vrouw die duidelijk aan het bevallen is en een verloskundige aan haar voeteneind. Volgens mij zitten we goed. "Klopt het dat we nu bij *** zijn?", vraag ik toch nog even ter bevestiging. De vrouw kan geen antwoord geven door de weeën, dus de verloskundige bevestigd dat we goed zitten. "Fijn dat jullie er zijn", begroet ze ons. Ik introduceer mijn leerling bij haar maar gelukkig kennen ze elkaar al. Wanneer de wee voorbij is, stellen we ons voor bij de kraamvrouw. Het is een jonge meid met aan haar zij haar moeder. Het lijkt een goed team. Haar moeder houdt haar hand vast en spreekt haar toe. Wat ze zegt weet ik niet, ze spreekt geloof ik Portugees. Ondertussen scan ik de ruimte of alles er is wat we nodig hebben. Ik zie de prullenbak samen met de linnenbak staan. Top, dan hoef ik die niet meer te halen aan de andere kant van de afdeling. Er liggen 2 kruiken klaar en de schattige kleertjes liggen eromheen gevouwen. "Heb jij nog spullen nodig?", vraag ik ter controle nog aan de verloskundige. "Nee, ik had genoeg tijd toen we hier kwamen om wat spullen te pakken, dus dat hoeft niet meer." Altijd fijn als een verloskundige ook wat dingetjes doet. Het voelt echt als een team. 

Niet veel later geeft ze aan dat ze persdrang heeft. Joepieee, het echte werk kan gaan beginnen. Voordat ze mag persen, controleert de verloskundige of ze volledige ontsluiting heeft. "Goed gedaan hoor, je hebt 10cm ontsluiting. Je mag zo meteen jezelf gaan overgeven aan het gevoel en je lichaam laten doen wat het wilt doen", geeft ze aan. 

Ik zorg dat mijn leerling alles zo goed mogelijk kan zien en positioneer haar naast de verloskundige aan het voeteneind. Zelf ga ik naast de kraamvrouw staan om haar te helpen met haar been omhoog houden. Ze hoeft niet vaak te persen, want het hoofdje met heel veel haar wordt al zichtbaar. Haar kindje wordt gezond geboren en de opluchting is te zien. Dit is altijd zo'n mooi en beladen moment. Het jongetje begint gelijk te huilen. Zo snel als de baby geboren is, wordt ook de placenta geboren. Er is amper nog te zien dat ze 5 minuten geleden zwanger was. Vele vrouwen zouden jaloers zijn op het figuur van deze dame. Heeft hier een baby in gezeten? Als alles goed en rustig is, de controles bij de baby en de kraamvrouw gedaan zijn, vraagt de kraamvrouw mij of ze gelijk naar huis mag. Enigszins verbouwereerd reageer ik: "Uhhh, nou als je zo meteen zelfstandig uit bed kan, wellicht even afspoelen en plassen, dan kun je gewoon naar huis hoor. Hoezo, moet je nog ergens heen?", grap ik. "We hebben een eigen zaak thuis en het zou fijn zijn als mijn moeder zo meteen de zaak kan openen dus vandaar", vertelt ze. "Als je eventjes wat eet en drinkt, dan kijken we of je omhoog kan komen oke?", vraag ik haar. Ze knikt instemmend.

Na zo'n 15 minuten heeft ze haar drinken en eten op en benadrukt weer dat ze naar huis wil. Ze heeft echter door de snelle bevalling naweeën gekregen waardoor ze veel pijn ervaart. Ze kan niet uit bed komen en blijft jammerend liggen. Gelukkig zijn we in een ziekenhuis en is pijnstilling zo gehaald. "Doe maar rustig aan, neem je tijd en kom eerst even bij", benadruk ik. De verloskundige is klaar met haar taken en wil een andere dame gaan bezoeken. "Kijk maar even hoe het gaat, ik kom over 1 uur terug en als het dan nog niet gaat dan dragen we haar over zodat ze geobserveerd kan worden in verband met de pijn die ze aangeeft. Kan ik jullie hier alleen laten?", vraagt ze. "Ja zeker, dit komt helemaal goed. Doe je ding en dan zien we elkaar straks."

Gelukkig doet de pijnstilling zijn werk en kan ze na een half uur omhoog komen om te douchen. Met ons op de achtergrond geven we haar de privacy om even alleen af te spoelen. De deur staat op een kier en wij zijn in de kamer alvast aan het opruimen. Ik hou er nooit zo van als iemand continue zit te staren en ze geeft aan er oke mee te zijn. Des te eerder de kamer schoon en opgeruimd is, hoe eerder wij ook mee naar huis kunnen om daar het gezin te helpen. Gelukkig gaat het douchen goed en wanneer ze helemaal klaar zit in de rolstoel komt de verloskundige aan. Ze mag met ontslag naar huis.

We zwaaien ze uit en geven aan dat we er ook aan komen. Het was niet een hele bijzondere bevalling, maar wel een bijzondere familie/woonsituatie. De verloskundige heeft de kraamvrouw al vanaf het begin van de zwangerschap onder controle en heeft inmiddels een dossier opgebouwd. Aangezien wij de zorg overnemen in huis, wordt deze met ons doorgenomen zodat we alle in's en out's weten. En er is genoeg om te weten... De kraamvrouw staat onder toezicht van jeugdzorg in verband met een aantal zaken die ze niet na is gekomen in het verleden en het op en neer reizen naar het buitenland zonder haar dochtertje. Ze is in het verleden niet goed omgegaan met afspraken. Ze vergat de afspraken soms gewoon of deed niet open. Voor ons belangrijke informatie als we 8 dagen elke dag voor de deur staan. Verder is het goed om alles te weten, maar we beginnen met een schone lei. Ik ben er niet om iemand te beoordelen, maar ik houd wel in de gaten wat al bekend is. "Er is nog iets..", vult de verloskundige aan. Haar moeder heeft een seksclub. Het pand is zowel seksclub als woning. Ik onderdruk een lach. "Oke dit is bijzonder!", zeg ik tegen mijn leerling. We maken ook echt alles mee! Ook de verloskundige moet lachen. "Ja dan weet je het, voordat je straks voor de deur staat en denkt,, uhhh moet ik hier zijn." Ook zij moet lachen. "Jaa of die mensen daar denken, heee strippers!!" We komen niet meer bij met z'n 3. Zo'n flapuit dat ik ben, sta ik nog net niet met mijn jasje te zwaaien dat zeggende. Alle gekheid op een stokje, best een aparte situatie en we gaan gewoon kijken hoe het gaat lopen.

Na de overdracht rijden we gezellig samen naar het huis ofwel de seksclub. "Wat voor sexy setje heb jij aan vandaag om te werken?", vraag ik mijn leerling. Ze kijkt me verleidelijk aan en zegt: "Hmm vandaag een rode kanten setje", en ze proest het uit. Dit is echt geweldig en ik ben benieuwd waar we gaan komen. We rijden de straat in en de rode loper ligt al uit. Maar wanneer we aankloppen blijken de kraamvrouw, oma en baby niet thuis te zijn. Nee he, begint dit serieus nu al!? denk ik bij mezelf. De schoonzus die open doet, spreekt alleen Portugees en weet het ook allemaal niet. "Okay, we'll come back", zeg ik haar en we lopen naar de auto. "Zal ik het kantoor maar even bellen?", vraag ik mijn leerling. "Ja dat lijkt me wel goed en daarna even de verloskundige bellen", zegt ze. Na ze beiden gebeld te hebben, komen ze aangereden. Niemand wist waar ze waren. Het is immers ook al een uur geleden nadat ze zelf uit het ziekenhuis ontslagen werden. "Hee waar waren jullie nou?", vraag ik haar direct. "Mijn moeder had nog een afspraak in het ziekenhuis, daar zijn we maar gelijk heen gegaan", legt ze uit. Ik sta vol verbazing. Net bevallen een uur geleden, dan nog 'even' naar een afspraak. Okaaaay... "Zou je dit alsjeblieft de volgende keer willen laten weten, want we waren ongerust", vraag ik haar. Ze knikt. Tot mijn schrik zie ik, als ik wil helpen met de Maxi-Cosi dat deze helemaal niet vast zit, maar gewoon los op de achterbank gezet is. "Lieve schat, zet voortaan ook de Maxi-Cosi op de manier waarop het hoort vast oke?", vraag ik haar. Ik wil helemaal geen betweterige of dwingende kraamverzorgster zijn, dus ik probeer de negatieve boodschap maar in een mooi papiertje te wikkelen. 

De opstart verloopt verder hartstikke goed en ze heeft wat extra informatie gehad hoe ze de avond en nacht in kan en de controles zijn gedaan. Toch is het best gek dat wij daar een baby een het verzorgen zijn en dat een kamer verderop wellicht iemand anders verzorgd wordt. Haha. Stiekem ben ik ook zo benieuwd hoe dat er dan uit ziet zo'n club! 

We nemen afscheid voor vandaag en lopen naar beneden. Ik herinner me ineens dat ze nog aangaf dat we wel een keer mochten kijken in de club. Zo nieuwsgierig als ik ben wil ik dat wel!! "Zullen we even gaan kijken?", vraag ik mijn leerling. Ik zie de aarzeling in haar ogen. "Wat als er dan van die naakte mannen rondlopen?", vraagt ze me. Ik moet lachen. "Kom we gaan gewoon aanbellen!" Ik loop de rode loper op en bel aan bij de deur van de club. Een vrouw op hoge hakken, een kort jurkje en haar haren gestyled, doet open. "Hello", zegt ze. "Hi, we are working here" en ik wijs naar de deur hiernaast. Ineens loopt ze weg en roept ze iets naar boven. Ik spiek snel in de hal. Een met tapijt bekleedde trap schittert in de rode lampjes. Typisch.. Een iets oudere vrouw, die ook helemaal opgedoft is komt naar beneden. Zij spreekt wel Nederlands. "Hallo?", vraagt ze. Ze kijkt ons vragend aan. "Hoi wij werken hiernaast bij de baby die is geboren", vertel ik. "Oooh leuk, ja ik ben de tante", zegt ze trots. Ze blijft echter in de deuropening staan terwijl ze kletst. Ik krijg het idee dat we niet zomaar naar binnen mogen. Jammer.. We kletsen wat met haar en gaan daarna naar huis. Helaas zonder te mogen kijken. 

Willen jullie meer volgen van mijn werk? Bekijk dan mijn instagram profiel @Zuster_Jackie & Wat_ik_uitkraam.

Wil je meer blogs lezen van Jackie? Klik hier!