96-- de dag van de waarheid

Enkele minuten later geeft de test een uitslag aan. Ik wist niet dat minuten zolang konden duren. 1 streepje, dus niet zwanger. Aan de ene kant ben ik hier blij mee. Want waarom zou ik zo egoïstisch zijn om een tweede kindje kosten wat kost te willen hebben. Ondanks dat ik weet dat het me mijn relatie zal kosten.

Daarnaast, hoeveel argumenten kan ik nou eigenlijk geven waarom ik het wil?! Het lijkt me leuk voor Davy? Maar dat is geen reden., of omdat mijn moederklok weer begint te tikken? Ook niet echt een goed onderbouwd argument. Of omdat ik mijn leven altijd ingebeeld had als thuisblijfmama van 3 kinderen. Misschien had ik dan gewoon een andere man moeten kiezen.

Niet veel later komt het besef dat het dan nu wel echt definitief is. Jesse moet volgende week voor de "keuring" dan word gekeken of alles "dood" is. Ineens voel ik me intens ongelukkig.

Maar toch word het nu dus tijd om me hier echt bij neer te leggen. Om de wens opzij te zetten en nieuwe dromen te creëren. Wat zeur ik nu eigenlijk? Ik heb toch een gezond kindje. Daar mag ik gezegend mee zijn. En zo moet ik me dan ook maar eens snel gaan gedragen.

"Nik?! Nik? Hallo! Nik?, wat heb je in vredes naam gedaan? Heb je al naar ons banksaldo gekeken? Je hebt zo'n beetje je halve salaris opgemaakt. En waaraan eigenlijk? Wat heb je in godsnaam gekocht?" Davy ligt al op bed en ik zit met betraande ogen en een glas wijn in de hoek van de bank. Ik kijk Jesse aan en zie dat hij schrikt van mijn gezicht. Ik sla het glas wijn achterover en sta op om een nieuwe in te schenken.

"Ik neem aan dat dit betekent dat de test positief was." Ik trek een wenkbrauw op, "denk je dat ik dan aan de wijn had gezeten?" Jesse zucht."je weet dat ik die twee altijd omdraai. Ik bedoelde dat hij voor ons positief is, dat er dus niet nog een kindje komt." "Noem het maar positief" snauw ik hem achterna. "Je kan beter zeggen dat je voor de zoveelste keer je zin krijgt." Jesse kijkt me niet aan. "Misschien moet je eens met iemand gaan praten Nik?" "Oh nee, nou word ie lekker?! Dus je stuurt mij naar een psycholoog omdat ik verdriet heb omdat jij beslissingen maakt zonder mijn mening daarin te betrekken?!"

"Zucht. Verdomme Nik, ik wil je naar een psycholoog sturen omdat je nou niet bepaald een makkelijk leven hebt gehad. Omdat je ouders je nooit een stabiel thuis hebben gegeven omdat ze zelf te druk waren met hun vechtscheiding. Omdat je tante 'ziek' was en jou als kind met een trauma op heeft gezadeld. Omdat je eerste vriendje een tiran was en omdat je ook nog eens 3 kindjes bent verloren. Omdat ik bang ben dat je in een neerwaardse spiraal beland ben.. daarom wil ik je naar een psycholoog sturen. Niet voor mezelf. Je bent een geweldige moeder. En een nog betere vriendin. Maar ik zie toch dat je ongelukkig bent. Je bent 15 kilo zwaarder geworden de afgelopen maanden. Ik ken je toch Nik?!"

Ik staar naar mijn wijn en zeg niets. Ik wil niets zeggen.. Jesse heeft gelijk. Ik voel me intens ongelukkig.