92-- when life goes on.

De tijd vliegt voorbij, tussen Jesse en mij lijkt alles iedere dag beter te gaan. We krijgen toevallig allebij een nieuwe baan en de goden lijken met ons te zijn.

Davy groeit als kool en groeit naar mijn idee veels te hard. Zo gauw ik gewend begin te raken aan een fase, belanden we alweer in een nieuwe. De kriebels in mijn buik voor een tweede kindje groeien ook met de dag. Alle vrouwen die ik op straat zie lopen met een peuter én een baby doen me stiekem jaloers worden. Dat wil ik ook, daar zijn we aan toe.

Iedere keer wanneer we op het gesprek baby belanden reageert Jesse geïrriteerd en chagrijnig. Om gek van te worden!

"Nee Nik, ik wil het niet. Punt!" ... "Dus jou wil is wet?! Alweer?! Ik ben voor JOU naar Purmerend verhuist terwijl ik hier niemand had, we gaan altijd op vakantie zoals JIJ dat wil. We hebben Davy genoemd naar JOU idee. We zijn verhuist naar het huis wat JIJ wilde, en nu moet ik me er ook maar bij neerleggen, dat JIJ maar 1 kindje wilt." Mijn ogen spuwen vuur, mijn hart slaat 2 keer zo snel en de woorden vliegen over mijn lippen zonder dat ik mezelf de tijd gun om te ademen tussendoor.

Jesse is stil en kijkt me doordringend aan. "Je wist dat ik maar 1 kindje wilde toen we elkaar leerde kennen Nik. Stel je verdomme niet zo aan en neem eens genoegen met wat je hebt. Verwend kreng!" Stomverbaasd kijk ik Jesse aan, "verwend kreng?! Nee echt? Dat is een grapje hoop ik toch? Ik werk mezelf het rambam. Niets in mijn leven is me aan komen waaien!" "Ja behalve jij, maar om nou te zeggen dat ik daar zo mee gezegend ben." Sis ik er zachtjes achter aan. Pissig kijk ik Jesse zijn kant op. Hij heeft het natuurlijk verstaan.

Op deze basis wil ik ook geen kindje, Davy was een cadeautje, een verrassing, welliswaar de allermooiste die ik ook maar zou kunnen krijgen. Maar toch.. het lijkt me zo speciaal, samen uitkijken naar het moment dat je eindelijk die positieve test in je handen krijgt. Samen dromen over een jongen of meisje. Samen fantaseren over de ideale toekomstplannen voor onze kinderen. Gewoon, samen.. zoals dat hoort.

Als Jesse het niet wilt dan hoeft het voor mij niet. Hoe moeilijk ik het ook vind om mezelf hierbij neer te leggen. De keus voor geen kindje kun je alleen maken. De keuze voor wel een kindje in mijn ogen niet.