8 weken sprongetje en vlekken in de nieuwe bank

Afgelopen vrijdag ben ik voor het eerst na de geboorte van Babyzoon naar mijn werk geweest. Er zijn een aantal nieuwe collega's bijgekomen waar ik graag even kennis mee wilde maken voordat ik over drie weken weer aan het werk moet. Het was gezellig en na bijna drie uur gezellig kletsen was het toch wel tijd om weer te vertrekken. Waar ik eerst enorm opzag tegen het weer moeten werken kijk ik er nu wel naar uit. Ik heb de gezelligheid toch wel gemist. Babyzoon en Peuterdochter mochten een dagje naar mijn ouders. Waar ik mijn dochter met een gerust hart en zonder moeite bij ze achter laat was het wel even slikken dat Babyzoon niet met me mee ging. Het loslaten komt voor mijn gevoel wel erg snel. Toen mijn dochter nog baby was had ik wat minder moeite om haar achter te laten (zie blog: Postnatale depressie). Babyzoon is het liefst bij mij en daarom vond ik het ook wel moeilijk dat hij een hele dag niet bij me zou zijn. Gelukkig is het een ontzettend makkelijk, lief kind en heeft hij op de momenten dat hij een fles moest na de hele dag geslapen.

De 'wendag' is voor beide partijen dus goed bevallen. Mijn ouders geloofden bijna niet dat Babyzoon zo makkelijk is als wij steeds zeggen: hij huilt bijna niet, is enorm knuffelig, sliep met 3 weken door, lacht al breeduit naar iedereen die boven zijn kinderwagen hangt, spuugt niet, slaapt overal en heeft een behoorlijk vast ritme. Ideale baby! Waarschijnlijk hebben we dit ook iets te veel benoemd, want een dag later is er geen land met hem te bezeilen. Hij huilt (voor zijn doen) veel, wil alleen maar bij mij zijn, slaapt amper, wil heel vaak heel weinig drinken en is een beetje hangerig. Ik herken mijn eigen kind niet meer. Gelukkig weet ik van Peuterdochter nog dat zij ook van deze fases had precies volgens het 'Oei, ik groei' boek. Inderdaad: babyzoon is 8 weken, klopt ook weer precies. Ik besluit me er maar aan over te geven en installeer me samen met hem lekker op onze nieuwe bank. Ik geef hem nog maar een flesje en halverwege spuugt hij een enorme straal melk uit. Over mijn nieuwe kleren, de nieuwe bank en de kat. Ik kijk er met verbazing naar, wat past er veel in zo'n klein lijfje.

Even weet ik niet waar ik moet beginnen. De melk druipt van me af en de kat is verontwaardigd door het kattenluikje naar buiten gevlucht. Snel kleed ik Babyzoon uit en doe hem schone kleertjes aan. Er zit een enorme vlek op de bank die ik met veel moeite redelijk schoon krijg. Ik ga snel naar boven, trek mijn vieze kleren uit en stop ze samen met de kleertjes van Babyzoon in de wasmachine. De wasmachine begint te draaien en ik trek schone kleren aan. In een keer stopt de wasmachine met draaien en geeft een foutmelding. Shit, dit ziet er niet goed uit. Ondertussen is echtgenoot ook thuis gekomen en schroeft de wasmachine uit elkaar. Na veel gemopper besluiten we om er een monteur bij te laten komen. Ook hij kijkt wat moeilijk, maar weet de wasmachine toch te repareren. Met een factuur waarvoor we een hele goede nieuwe wasmachine hadden kunnen kopen kunnen we het weekend in. Balen, maar ik kan tenminste weer aan de slag!